Evvel zaman içinde diye baþlayan bir masalsýn artýk dilimde... baþlayýp baþlayýp bitirdiðim, bitirdikçe tekrar tekrar baþladýðým sahte bir masaldal ibaretsin dudaklarýmda...
Mutlu biten masallar kadar temiz içimde bana hediye býraktýðýn hatýralar. her ne kadar esas kýzý ben olmasamda bu masalýn kendimi koydum gözlerindeki adýný bile bilmediðim gölgenin yerine...
Ben sana baktým sen gözlerine kapattýðýn perdedeki o muamma resme! Bir türlü aralayamadým gözlerinin perdesini, bana bakýp beni görmeyiþini bile bile bir masala inandýrdým kendimi! kendim yazýp kendim oynadýðým bir masalda olsa bu!
Bana ona bakar gibi baktýn, bana ona dokunur gibi dokundun, beni onu sever gibi sevdin... sen her fýrsatta bende ondan bir iz aradýn. Ve bulamadýðýný anladýðýn gün yalanlarlada olsa kurduðum bu masaldan çýkýp gittin! gittin ve bir dahada hiç gelmedin...
Sana bi saniye bile bakabilmek için beni onun yerine koymana müsade edebilirdim hatta bana onun adýyla hitab etmene bile sesimi çýkarmaya bilirdim. Senin beni onu sevdiðin gibi sevdiðini bilmekle bile yetine bilirdim. Ama seni, onun seni sevdiði gibi sevmez sevemezdim. Sana acý veremezdim, seni mutsuz görmeye katlanamazdým, seni býrakýp gidemezdim... evet seni sana acý bile veremeyecek kadar çok sevdim
Þimdi þimdi anlýyorum neden o gözlerindeki perdede onun resmini sakladýðýný. Sen ona deðil onun sana býraktýðý acýya tutkunsun... çünkü bende senin bana verdiðin acýya tutkunum... seni, sana acý veremeyecek kadar sevdiðim için üzgünüm!
Evvel zaman içinde diye baþlayan bir masalsýn artýk dilimde...