Derin ve gizli bir yalnýzlýðý yaþarýz bazen. Alev, alev yanan umutlarýmýz, sevgilerimiz korlaþýr; farkýnda olmadan boþ, boþ bakar gözlerimiz. Tek kurtuluþu ölmek! yada baþka diyarlarda bizi tanýmayan kimiz neyiz bilmeyen insanlarýn arasýnda kaybolup gitmekte ararýz. Oysa tek çare zannettiðimiz kaçýþta; zincirini koparýp kaçan köpeðin tasmasýný boynunda taþýdýðý gibi beynimizi çatlatan, yüreðimizi kanatan geçmiþimizide beraberimizde götüreceðimizi hesaba katmayýz. Dostlarýmýzýn bile yabancý olduðu o an rüzgarýn önündeki yaprak misali savunmasýz ve çaresizizdir.Kimi zaman yerini hayallere býrakan erken vedalardýr halimize sebep,mesele terk ediliþler, aldanýþlardýr bazen.Kimi zaman kavgalar,haksýzlýklar;kimi zamanda kendi kendimizle anlamsýz savaþýmýz. Hüzünler ve kaygýlarla örülmüþ duvarlarýn ardýnda yapayalnýzýzdýr.Nedendir bilinmez? Aklýmýza bile getirmeyiz o vakit...herþeyi zamana býrakmayý, en karanlýk gecedeki yýldýzýn varlýðýný ve en kurak yüreklerde bile yeþerecek bir umudun olduðunu...(dostum eda 'ya )