DEDÝ KUÞ “HÝÇBÝRZAMAN”


Ben duymadým…
Ruhum bir bedevi gibi gezerken dünyayý,yorgunluktan sýzan bedenim söyledi geldiðinizi.
Yorgunmuþsunuz, yüzünüz biraz solgun ah! Güzel hanýmefendi, kim sýktý canýnýzý diye soramýyor bu karþýnýzdaki suçlu çocuk.Affedin beni…


Bir fotoðrafa dökülen, zamaný baþka, anlamý ayný duygudur aþk.Gözlerinin rengi hiç bilinmeyecek yabancý bir sevgilinin dünyasýnda ne kadar büyükse aþkýn dile verdiði nezaket o kadar tatlýdýr geçen zaman.Düþlerde gözler yoktur sevgili.Yürekler oynar tüm bir gece bu sahnede. Ýþte bu yüzdendir seni ve yüreðini acýtmak için verdiðim bunca çaba.Bu ýlýk bahar akþamý daha fazla acý vermeden ruhuna git! Beni düþlerime býrak…
Biriktirdiðim hayatýn albümünde senli fotoðraflarý yaktým ben.Geceyi aydýnlýða baðlayan o kuþluk vakti adýný pencereme konan küçük kuþa verdim o gitti,sen gittin.Seni sevmelerimin o ýssýz boþluðuna düþürdüm artýk bedenimi beni arama, kayboluþlarýndayým aþkýn.Kaybolursun, düþtüðün kuyulardan kurtaramaz seni ruhum çýðlýk seslerimi duyar, kahrolursun.
Mecbur olmasam yapmazdým bil! Bil ki hayatýmda bu aþkýn sýnýrlarýný çizecek hiçbir kimsem olamadý benim, yaþadýðým ya da içimde yaþattýðým tüm insanlar önümde hakaretler yaðdýrsa da, bizim düþdönümlerimiz ayrý aþk zamanlarýna düþüyor sevgili üzgünüm.
Seni seviþlerim ve geceleri nefesinde sýzmalarým, güneþlerin doðduðu bu dünya için vardý.Ben sahte sevdalardan uzak olan o ülkede kirlenen ruhumu temizlerken senin hiç görmediðin aðlamalarým vardý. Ýsyanlarýma karýþan içiminden yükselen o kalabalýk seslerin hakaretlerini sineye çekecek kadar acýlýydý bedenim, kirliydim.Gece çekilip, yerini rüyalarýn dinginliðine býraktýðýnda, yüzüme bakan sen hiç bilmedin,anlamadýn.
Seninle aldattýðým düþsel aþklarýmýn bedenime verdiði sýzýyý…
Çýrpýnýþlarýmýn nasýl çýðlýk çýðlýk aktýðýný,acýmý.
Gitmelisin, siyaha çalan hayatýmda, bedenime çizilen bu lekeleri görmeden çýkmalýsýn hayatýmdan.Kaçýþlarýn, benim gözlerimin soðukluðuyla olmalý, nefretlerin içini yakan kin dolu bakýþlarýný görerek býrakmalýsýn bu aþký.Gitmelisin…
Yoksa düþersin sevgili…
Bilmediðin dünyamýn katil insanlarý’nýn gölgeleri gelir ardýndan her köþe baþýnda iþlenen bir
“faili mechul” cinayete kurban edilir benliðin.Kalabaklarým izin vermez bana, seni kurtaramam.
Bir kuzgun uçar pencerenden içeri girer ve izler seni
Bir þiir iþlenir ruhuna sevgili, dinlersin…

Tek bir söz söyledi o dingin büstteki kuzgun
Taþtý sanki bütün ruhu o tek kelimeden
Ne bir söz ekledi, ne bir tüyü kýmýldadý
Acýyla mýrýldandým: “Diðerleri uçup gittiler,
Sabah o da terkedecek beni, umutlarým gibi”
Dedi kuþ “Hiçbir zaman”
Edgar Allan Poe :1845 Kuzgun þiirinden alýntýdýr.