NEFRET

Yine dehþet yine kan.
Gözlerimdeki kin üstüne lanet getirmiþ.
Omuzlarýna binen yük kendini kaybettirmiþ.
Kara toprak yer ayýrmýþ en derinlere,
Mutlu ettiðin tek þey kuytu köþe.
Þimdi bedenin yerde ruhun yerin dibinde.

Ben mutluyum açtým kollarýmý,
Gökyüzüne diktim gözlerimi,
Bu sefer son sefer bastým küfürü,
Göðe yükseldim artýk emin ellerdeyim.

Yine leþ yine koku.
Cesedin beþ para etmez,
Benliðin de zaten kimseye benzemez,
Cehennem bile ateþini vermez.
Kapýnýn çaldýðýný benden baþkalarý sezemez,
Aç sonuna kadar karabasanlar önünde.

Ben huzurluyum açtým gözlerimi,
Geriye ait tek bir iz beni etkilemez.
Bugünü yarýný hiçbir þey artýk seni ilgilendirmez,
Gardýmý aldým kabuslar beni çökertemez.