Balçýkla çakýl taþýnýn gerdeðine þahit
Sokak ortasýnda
Yokluðunu kovalýyorum
Yedi yaþ civarý çocuk gibi bakakaldým ardýndan
Çeteleler tutuyorum
Dönüþüne dair
Taze köpekler gibi etimi diþliyor gidiþin!
Ah o gidiþin!
Azrail’in anlýk öfkesi gibi
Þamarýný vuran gidiþin

Nerdesin þimdi kim bilir?
Dönüþ yolu üzerinde mi?
Demir çareler mi var ellerinde ?
Dönüþüne dair
Kolay kolay bükülmeyen…

Boncuk boncuk bu maðlubiyetle
“Hiç”leþtim
Seni kaybetmenin boþluðuyla
Ziyadesiyle hafifleþtim ben
Baþak tanelerini kaybetmiþ
Bir “sap” gibiyim kýsaca
Sen nasýlsýn kim bilir?

Gidiþini sözlerinden okuduðum günü hatýrladým
Yalýnayak cilveleri görmüþtüm gözlerinde
Benim dedim o an
Nereye gitse o benim!
Benim olaný bekliyorum
Söz veriyorum sana
Ellerimiz hüzünlü bir çamura deðse bile
Yaðmur sonrasý beraber tanýtacaðýz ilkbaharý
Dönersen…
Bir kibrit kutusuna sýðacak bu koca ayrýlýk
Dönersen…