Yazýl(ma)mýþ Roman...


sayfalarca yazýl(ma)mýþ ölüm romaný gibisin harflerin tuzak , kelimelerinse lanet kokan... belki bir son ya da ihtimaller dýþýnda ki kavuþma...

sen... varlýðýnýn yoksulusun , bilindik yalnýzlýk keþfinde unutulmuþ kayýp roman ; aslýnda unutulmaya bile layýk olmayan küçük bir kindarlýk abidesisin asýk suratlarda kalan... sen oysa içimdeki kimliktin ; beni ben yapan !

-bir roman daha düþtü yetim kalan aþklara... belki de atýk zamanlarda yenilmiþ sevgi yanýlsamalarýna . kirlenmiþim ! kader yoksulu yalnýzlýklar da karalara yazýlýnca ; saðýr duvarlar ýsmarlanmýþ yüz(üm)deki tebessüm bile... her þey o kadar sýradan ki...

...hüzün sarmalýnda düþlerimi yitiriyorum , anlýyor musun ?.. hani neye sarýlacaðýmý bilmeden / kayboluyorum . yaþam , hilelerle dolu ; inan kabýma hiç sýðmýyorum, taþýyorum. önlerimde gölgesiz duvarlar , periþanlýðýma gülüyorlar... çýldýrýyorum !

( sen oysa içimdeki kimliktin... beni ben yapan ! )

../ ömrümün bir yanýnda tutsak gibi kalýþlarýmýn hesabýný veriyorum ; içimdeki masumluðuna olan inancým da olmasa...

-     seni çok özledim / yaþamda sakladýðým ne varsa sana dair – tanýðým olsun... sevgime. kaybolduðum kuytularda yalnýzlýklar dolaþýrken etrafýmda ; ben hep seni aradým . içimde zehir gibi dolaþan kimsesizliðin oldukça , inan kendime kalmalarda kahroldum . elimde titreyen resmine bakýp ta-dirildim ... yalan(ým) yok yaðmursuz günlerde de sýrýlsýklamdým .../ seni nasýl özlemem sevgilim !..

...hüzün sarmalýnda düþlerimi yitiriyorum , anlýyor musun ?... sensiz gecelerde tutunabildiðim tek hayalinken ; ben nasýl yalan da olsa aldanmam hayalinin gerçek olduðuna...

-bir roman daha düþtü yetim kalan aþklara... satýr aralarýnda saklý kalan tozlu kelimelere yaslandý her þey ; ne kadar da güzeldi... gizemliydi , gülümseyeceðin günleri bekliyorlardý...

sakýn kýzma ! isyanýma ve solan düþlerimdeki masum kalp týpýrtýlarýna ; onlardý her þafak söküþünde yokluðuna soyunan ... anlýyorsun deðil mi sevgilim ? seni özleyen bedenimdi içinde ruhun olan...

( seni , içimdeki isyanýnla sevdim ve sadece “seni çok özledim” yalaným yok !.. )

-     sevenler acý çeker sevgilim !.. biz varolmaya yeminleþelim yine de... hani yalnýzlýk , yokluða sevdalanmýþken ; biz bütün mevsimlerde yaðmuru , rüzgarlý günlerde beklemeyelim... sadece sevdiðimizi , sevdiðimizde söyleyelim ,olur mu ?..

.../ yalaným yok ! seni çok özlüyorum...

“ sevgilim !..bütün zamanlarý unutturacak sevgi çokluðuna var mýsýn ?..”


( yürek burkulmalarýnda ki tozlu yazýlar-6 )

emre onbey