Sakin doðumlarmýydý yaþadýðýmýz… Hayatýn nefesini yüzümüzde serin bir yel gibi hissettiðimizde yazýlmýþmýydý, hangimizin kaygýlarýnýn en az olacaðý veya ruhumuzun hangi hayatlarýn çatý altlarýna sýðýnacaðý
Ýþte bu yüzdendir ayný aðlayýþlarýmýzda farklý acýmasý kalbimizin sen gözlerinden içime bakýþlarýnla dökersin gözyaþlarýný,ben yasak gibi.
Ben hep baþka oldum farklý zamanlarda farklý kýrbaçlar atýldý bedenime, ben sustum sen susmadýn aðladýn acýdýlar sana, býraktýlar ben hep esir kaldým…

Asiydim ,inattý adýmdan sonra ilk kurulan cümle sevdiler mi bilmiyorum belki ama babam sevdi BENÝ biliyorum…
Yalancýydým ben herkes biliyordu,bilmemezlikten geliyordu. Biliyorlardý gerçek kiþiliðim yakacaktý onlarý bakýþlarý iyi olan ben canavar yüzümle çýkacaktým karþýlarýna o yüzden herkes arkamdan konuþup yüzüme gülüyordu, inandýklarý benim baþkasý olacaðýndan korkuyorlardý ve hayal kýrýklýklarý ürkütüyordu her birini sinsice…

Zaman geçtikçe giden ,kaybolan ,unutan ,unutmayan aramayan insanlar grubundaydým bende verilen sözler bitmiþ,cümleler gökyüzünde asýlý bizim bir gün onlarý bulmamýzý bekliyordu …
Bir kýz biliyordu adýmlarýmýn ayrý çýðlýklarla atýldýðýný bir kýz sadece bir kýz …
Oysa adýný vermeyen ve isteklerini gazete gipürlerinden kestiði harflerle yazan kýz yoktu hayatta ilk adýmý atan oydu ve OLMAMALIYDI …

ÝÇÝMDE BÝR KIZ AÐLIYOR,SESÝ SANDALYE ALTINA SIKIÞMIÞ ÇOCUKLUÐUM,BEDENÝNDE MORLUKLAR ÞÝMDÝ HANGÝMÝZ ÞANSLIYIZ…