Süzgecinden geçer karanlýðýn
Düþer kulaktaki hasrete
Ne yalan þeydir söz

Hesabý tutulabilir mi gülümsemelerin
Ýþareti midir mutlu yaþamlarýn kahkahalar
Ya hüzün
Hüznü baþka nereden okuyabilir insan
Islak bakýþlar kadar

Kelimeler ölgün ve yoksulsa
Baþka nasýl anlatýrlýr sevda
Bir yýlan hikayesine dönmez mi mana
Oysa
Bakýþlar ölüm kadar gerçek güneþ gibi sýcak
Ve gece çýplak gece diþi
Baþka geceler doðurur karanlýklarýndan

Kapanýnca gözler
Söz kadar kalptýr bakýþlar,gülüþ kadar kalpazan
Son bahar yapraklarý kadar hüzün

Söz ki ömür kadar gerçek olurdu
Bakýþlarsa çimen yeþili, su duru
Dünü ve geçen günü hatýrlamasaydý akýl
Yanmasaydý yürek bitmiþ sevdalara
Yaþam belki de daha baþka olurdu
Yeniden aðlamaktan çekinmezdi insan

Düþündü yabancý,düþündü kadýn
Bir iþaretle kalkalým dedi her ikisi

Usulca býraktý kavradýðý kadehi iki el
Terk ettiler masayý
Bir sürü þey tasarlamýþtý adam
Elini koydu yüreðinin üstüne sývazladý hafifçe
Karýþýp geçenin karanlýðýna
Gittiler ayrý yönlere
Oysa adam ne çok isterdi anlatabilmeyi
Bilmezlerdi aðaran þafakta kimin hangi yana çýkardý yolu
Bir ýslýk takýldý öbürünün dudaklarýna
Gittiler geceye doðru.

Rýfat Gürsoy