Kanýmda taþýdýðým kara, aklýmdaki denizleri doðurmaya yetmediðinde tanýdým seni,
ne kadar ýslanýrsak o kadar ses, ne kadar üþürsek o kadar adam olurduk.

Hatýrla o kentin sokaklarýna ayaz yetim bir kýzýn gözleri gibi çökerdi geceleri…
Neydi bizi bir kimsesizlikten alýp kalabalýk yüzlere çýkaran heyecan,
nasýlda avuçlamýþtým sesini, üþüyen yaðmur damlalarýna bir hoohh!

Kadar yakýn olduðumda ayný cep de buluþan iki okul kaçaðý el olurduk,
söz hakký istemek için kaldýrmýþtýk elimizi havaya üstümüze silahlar doðrultulmuþtu hatýrlýyorum.

Tanýdým seni ocak, tanýdým seni þubat, mart aþk mýydý yoksa çatýlara tünemiþ kedi seslerimiydi bilmiyorum ama nisan kadar yaðdýn üstüme içime sýzýp mayýs sabahlarýmý yýkadýn alýþýktým en önde yürümeye safta, saçlarýmý taradýn o sabah beklide ilk kez o sabah taradýn saçarlýmý, korkuyor muydun?

O sabah korkunun adýný ne koymuþtun hiç sormadým,
korkuyordum çünkü ilk defa bir yerlere geç kalmaktan,
içimde nasýlda yaþama telaþý var çocuk gölgem taþýyamýyor beni sen tut emi…
Bir yerlere geç kalmaktan ve bir yerlerde bir daha hiç olmamaktan korkuyordum
ilk defa ve son defa olmayacaktý bir daha, omuzlarýmda taþýdýðým kaygý kimin dünyasýydý Zeus,
içime sýzdýkça içim öðleden sonralarýna uzanan uyku uyanýklýk arasýnda düþlerimi kirletti taþýdýðým sular…

Sus!

U bir kere ölür.

Göðsümün üstünde taþýdým iþaretini, omuzlarýmda,
sýrtýmda kanayan bir yara ile deðiþtirdim adýný, adýn erken ölmesiydi martýlarýn sildim.
Hatýrlýyorum, yüzün gülmüþtü bir kere nasýlda þýmarmýþtý kadehimizde ay,
doð diye bekliyordum üstüme bulutlar kapladý alnýný…

Küskün mü uyanýrdýn bütün sabahlara,
sayýkladýðýn kentlere benzerdi ellerin saklardýn yastýklarýn altýnda,
ellerindeki izlerle bir gece bir kentte kayboldum, saçarlýný çözsen bulurdum kendimi, duruldum…
Nasýlda gülümsüyorsun aynana hayret çocuk,
Sakin akan ýrmaklardan da mý utanmadýn sabah sabah yüzünü yýkadýðýn sularý çekerken içine,
saçlarýna dokunacaklarý hiç mi aklýna gelmedi.
Çektin nefesini içeri içindeki dumaný damý taktýn saçýna.

Sen nasýl bu kadar alýþkan sen nasýl bu kadar akýþkan
Sen nasýl bir kadehi bir den bire dike bildin çocuk.
Beni bir kadeh kendin için bir kadeh zehir için nasýlda sata bildin.
Hangisi diye sorup durduðun sorularý da mý hatýrlamadýn.

Dur dinle...

düþler onun kafasýna doðru esiyor,
düþler onun kafasýna doðru esiyor.