Bizim Askerimiz Ýsrailli Er Kadar Deðerli Deðil mi? Günlerdir bütün gazetelerin birinci sayfadan verdiði bir haber; Ýsrail, esir edilen eri kurtarmak için elindeki tüm imkanlarý kullanýyor.En son okuduklarýmdan birinde Ýsrail baþbakaný "Er kurtarýlana kadar Gazze'de kimseyi uyutmayýn. Bomba seslerinden kimse gözünü kýrpmasýn" diyordu.
Gazetelerde ayný haberi okuyanlardan kimileri "Ulan heriflere bak ; bir tek kiþi için dünyayý ayaða kaldýrýyorlar."diyorlardý.Haklýlardý da... Adamlar bir tek askeri için gerçekten dünyaya kafa tutuyorlar. Çok sayýda bakan rehin alýyorlar ve yüzlerce , binlerce masum sivil halkýn yaþadýðý bir bölgeyi mütemadiyen bombalýyorlardý. Peki hangi uluslararsý kurum/kuruluþ ya da devletten - dur- diyen var? Herkes üç maymun olmuþ. Görmüyor, duymuyor, bilmiyor.
Peki bizdeki durum ne? Her gün þehit haberleri alýyoruz Þýrnak'tan , Bingöl'den... Analar babalar televizyon haberlerini sonuna kadar izleyip evladýnýn bulunduðu yerden bir þehit haberi yoksa " Oh! Yavrum bugün de sað.Yarabbi sana þükürler olsun" diyerek uyuyabiliyor.
Askerlerimiz mermilerle "Bugün de ölmedim anne" yazarak poz veriyorlar resimlerde. Her þehitsiz geçen gün ayrý bir sevinç sebebi.
Oysa böyle mi olmalýydý? Neden biz askerlerimizi öldüren güç odaklarýnýn yerlerini tarumar edemiyoruz? Neden gencecik filizlerimiz solmadan koruyamýyoruz onlarý?
Cevap belli; dýþ politikamýz çökmüþ durumda.Bakanlarýmýzýn ya da devlet temsilcilerimizin baþýna bir çürük domates atýlmadýðý eksik kalýyor hani nerdeyse.Uluslararasý arena da kimse takmýyor Türkiye'yi.
Ben devletmin baþýndaki büyüklerimizi de þehit analarýmýz, þehit eþlerimiz gibi dimdik görmek istiyorum. Minnet etmeyen ve tam baðýmsýz. Ben Atatürk Türkiye'si görmek istiyorum herkes gibi...

Saðlýcakla kalýn... .