neden.??.. diye sordu…
allah… dedim…
korkundanmý..??.. dedi…
evet… dedim…
…elimden tuttu…gel dedi…
“…þirin bir bahçemiz vardý…büyükte bir hayli…aðaçlarý kendi ellerimizle dikmesek… kova kova su taþýmamýþ olsak can tutsun diye…asýrlýk diyeceðim neredeyse… bazen onlara bakar küçükken büyürdüm…beklide onlardan öðrendim büyük bir kalp taþýmayý çocuk içimde… kuþlarýn sýðýnaðý olmuþtu…bizede gölge…yazlarý güneþimizi kesiyordu ama… kýþýn fýrtýnalarda türkü söylerdi dallarý…ve tipilerden esirgerdi bizleri…
…kuþburnu aðaçlarý vardý bir köþede birkaç küme…kimseye iliþmezlerdi kendi hallerinde sessiz sakin… kýzarýnca meyveleri o zaman hayasýzlýklarý tutardý iþte… her topladýlarýmda canýmý yatkýlarý… o zamanki ektikleri acý… þimdi yüzümde bir tebessüm… her aklýma geliþlerde…
…güller vardý… rengarenk ve renkahenk… mahallenin en alýmlý kýzý nasýlsa onlarda öyle þýmarýk biraz… az sevdinmi koyuveren kendini… meþrep ve þuh… edepsiz … her gelip geçene göz süzüþleri… al beni diye…kopardýlarýmda elimde kan… gül rengi açan…
…bir sarmaþýk aðaç öldürmekten hükümlüydü…taþlara sarýlmak olmuþtu cezasý… ve taþlarda sevmiþti hani onu… ne kadar sýkarsa sýksýn boðamazdý onlarý… güneþlerini çalmýþ… ne gam… ve ben bildim bileli o sarmaþýk geçemedi o taþ sýnýrdan…uydularda bir birlerine uzadý durdu duvar boyunca… hangi aðaca el uzattýysa izin verilmedi… sarmaþýk taþa mühebbet mahkum… güzeldi ama…
…mevsimlik çiçekler….
…çiçekler…çiçekler…çiçekler…hiç biri solmazdý tohuma da durmazlardý sonbaharda altý tane yaban bülbülü gelinceye kadar…aþýk mýydýlar birbirlerine..??..anlayamadým… nedendi o bekleyiþ…
…her çiçekten vardý… adýný bilmediðim bir çok çiçek… karanfiller vardý kýrmýzý… birde kadife gülleri aklýmda kalan… horozibiði… papatya deðil ama ona benzer çiçekler… turuncudan eflatuna kadar bir armoni… koparmaya kýyamadýðým…
…sardunyaya o bahçede aþýk oldum ben… kulübenin hemen dibinde sýra sýra öbek öbek… küsmezdiler hiç…cefa alýp vefa verirlerdi… ilginç bir fotosentez… her unutulmada salkým çiçekleriyle baðýrýrlardý biz buradayýz diye… göz kör olurdu bazen… kulak saðýr… bahar kokarlardý bu kez… toprak kokarlardý… yaðmur kokarlardý… fark etmemek imkansýz… hatýrlatýrlardý ahde vefayý… bir naylonun altýnda geçirilen her aðýr kýþtan sonra diriliþ yeni baþtan…(annem adýný söylemedi bir türlü… ebegümeci dedi durdu sardunyalara…) haa mor çiçekli ebegümeçleride vardý (ama ona ne derdi anýmsamýyorum…)
…küstüm vardý bir köþede… bayýlýrdým onu küstürmeye dokundukça küseðen… o küserdi ben gülerdim…ben çocuk ve haylaz…o nazlý bir kýz gibiydi… alýngan… utangaç…
…leylaklar vardý mor ve beyaz…meraklý biraz… baþlarýný uzatýp bahçeden duvar aþýrý bakýþlarý ve sunuþlarý kokularýný yoldan gelip geçene ve en çokta bize… çabuk solmalarýna üzülürdüm bir…yoksa her dem güzel…
…ahududu vardý kararmadan çaldýlarýmýza kurban giden bir kavanoz reçeli nasip olmadan… ve erik aðacý olgunlaþmadan tükettilerimiz… ama o kadar davetkardýki eðiliverirdi yere al diye…biz hýrsýzdýk oda yatakçý… meyveleri dala aðýr geliyor diye düþündüðüm olmuþtur çoðu kez…
…birde ay çiçeði… sarý saçlý prenses… güneþe aþýktý batýnca aðlamaklý… için için piþmanlýk ve usuldan dönüþü yüzünü gün doðan yere… ay çiçeði aydýnlýk çiçek…
…ve ortasýnda hep akan bir çeþme taþtan örülme ve içi boþ… saman doldurulup yakýldýlarý zemheri gecelerde üþümesin diye…suyu dolanýrdý bahçeyi bir baþtan bir baþa kendi yarattýðý kanal boyunca…
…tam orta yerde yemyeþil bir ada çimenden…halý gibi yumuþak…göbeðine bodur güllerden bir desen iliþtirilmiþti….sarý…kýrmýzý…pembe…beyaz…
…daha unuttuðum bir çok þey o bahçede… bir çok güzellik…”
…bak…dedi…bahçemiz güzelmi.??..
…güzel… dedim…
…evet güzel… hemde çok güzel…niye güzel biliyormusun..??.. dedi…
…sustum…
…güldü…
…biz onu seviyoruz… o yüzden güzel…
…hiçbir þey…ama hiçbir þeyden korkma…korktukça çirkinleþtirirsin… her þeyi sev… sen sevince her þey güzelleþir…
…eðer allah varsa…ki var…o sevilmeli…o korkulacak bir varlýk deðil …
…kim saldý bu korkuyu içine…
…hocamýz… dedim…
…artýk sana kurs yok… dedi...
…ben sana sevgiyi öðretiyorum… o yobaz korkuyu…
…büyüðünce birilerini seveceksin… sen sevdikçe o güzelleþecek… kaybetmekten veya baþka bir þeyden korkma… korkunca çirkinleþtirirsin…
…sevgin her zaman korkunu yensin… sevdiðin o zaman bu bahçe gibi güzel olur… imrenilir… sevdiðin güzel olunca sende güzel olursun…
…her zaman sev ve güzel kal…
…böyle dedi annem…ve saçýmý okþayýp gitti… o günden sonra gözlerim hiç büyümedi korkudan…
…böyle dedi annem ve ben o gün sevmeyi öðrendim…
…böyle dedi annem ve ben o gün ilk önce annemi sevmiþim…
…böyle dedi annem ve .… sen o yüzden güzel…

asi & mavi
feridun