Moladan Sonrasý



henüz açýlmamýþ bir goncanýn muhabbetindeyken bülbülüne sen
ben güneþsiz bir sabahýn ilk ýþýklarýnda gizlenirim

anlamýyorsun kan kýzýlý þehrin, mavi düþlü karakýzý
kara giyerim akþamlarý

vazgeçilmiþ yarýnlara, harcanmýþ dünlerin hesabýný tutarým
_ki ''belki''siz bir duruþla, belki bugünde yaþarým

gecelerini yalýnýz deviren al karanfilin baþucuyum iþte
mâzisini arayan kýrlangýcýn yürek isyaný

sen yangýn nedir gördün mü karakýz?
nice yürek yangýnýnýn aleviyim, yanmalýyým hesaptan önce

titrek sesinle doldurma içimi, yoktur boþ yerim
nerde duygu merâsimi, orada hazýrolda titrer ellerim

sarhoþ bir sokak arasýyým baþka deyiþle, çýkmazým
mey dolu pýnarým göðsümden süzülen ansýzýn

oysa uzaðým meyhaneden
unutmuþum tadýný nârâ atmanýn

bir seni tanýrým ilk bakýþýmda
bir endamlý þehrini, birde Kilitbahir'i

tarifsiz güzelsin akþamlarý penceremde
güzelliðin tarifi hapis içimde, kalemim çatlaktýr birde

kaldýr bakýþlarýný karakýz, gölgesizde gerçeksin
güneþin battýðý yerde durur gerçeðin

göðsüne çýkan basamaktadýr sonsuzluðun konaðý
senden önceydi ölüm diye bildiðim

taze kazýlmýþ toprak renginde oysa gözlerim
sana koþar gibi, sona koþarken heryerim

tut karakýz tut, düþeceðin yerdeyim