Her gün girdiðimden farklýydý odam.Önce kuzenimin yolladýðý dergiye
takýldý gözüm,ama bunu hep yapardý.O daðýnýklýk içinde gözüm birþeye
takýldý,yapýþtý,düþtü gözlerim ve sonra sürükledi yüreðimi.Annem biþeyler
diyordu ama ben gitmiþtim.Yorgundum,açtým... o bedende deðildim.Adýn
adýmýn üstünde beyaz bir bulutta duruyordu odamda.Dost yerinde olduðu
gibi,göðümde... Gördüðüm an baþladým kanatlarýmý çýrpmaya.Vardýðýmda
sen ve belliydi yerinden az önce kalkmýþtý O,ordaydýnýz.Bir solukta hiç
bu kadar dolmamýþtý içim.Bir bakýþta,bir çift göz hiç bu kadar dolmamýþtý.
Kanatlarým zayýftýr,yüküm aðýrdýr çünkü benim.Avuçlarýmda gitmemek
isterken sýmsýký tuttuðum o durduðumuz bulutun parçasýyla masamdayým,
düþmüþüm! Sigaramý yaktým bir nefes-bir nefes daha,minik bulutlar yarattým.
Düþtüðüm kalabalýk tartaklamaya baþladý an gecikmeden.Dün çekti,
yarýn itti,bugün yetti de oo-offf! bitmedi hala.
   Onca insan arasýnda buluverir misin kendini aniden,düþte gibi ama
gerçek.Yýlgýnlýðýna,bezmiþliðine,kopukluðuna tebessüm eder.Bugün
nasýlsýn kaya parçasý ? Yollarda zýplayarak yürüyorum,takmamaya takýlmýþým.
Ýkiþer ikiþer týrmanýyorum merdivenleri,gelip geçerken ardýmdan önüme,
atýyorum ellerimi omuzlarýna ve açýyor kollarýný,saða sola yalpalýyoruz,uçmayý
yeni öðrenen kuþlar gibi eðleniyoruz.Ýtiveriyorum ! üç basamak sýçrayýp
uzatýyor elini ve çekiveriyor.Ayaklarým yerden kesiliyor! Kollarýnda hapsediyor
beni sýmsýký,bir süre soluksuzuz.Yine koþuyoruz... Basamaklarýn bitiminde
bir ýþýk alýyor gözümü ! O çýkýp bana gölge oluyor.Ýki yana açýp
ellerimi çekiyorum o delikten yukarý kendimi.Çamur ! bir kýþ,yaðmur.
Yer yutuyor yarasýný ve çýktýðýmýz delik kapanýyor.Bir damla çarpýyor
suratýma,bir daha-bir daha...Iska geçen bir damlayla iniyor baþým-gözlerim yere.
Þýp! ayaklarýmýn ucuna düþüp sýçrýyor parçalanýp.Ben de yalýn ayakmýþým !
Aydýnlýða alýþmamýþým,baþýmý kaldýrýp ilk attýðým adýmda Onlardan biriyle çarpýþtým.
O anlamadý bile,geç kalmýþ galiba iþe.geçip giderken aralarda hazýr yaðmur
da yaðýyor ya,doldurup avuçlarýmý ekiyorum buðdaylarý kara asfalta,
parke taþlara.Kanat sesleri geliyor ardýmdan,güvercinler... Uzun caddenin
sonunda biri duruyor,donuk ve renksiz.Rüzgar ýslak saçlarýný ve
elbiselerini savuruyor,umursamýyor.Varýnca yanýna ürkerek bir merhaba
diyorum,ben bile zor duyuyorum.Baþý öne eðik,yüzünü göremiyorum.
O da duymuyor,görmüyor."Hey! çekilsene yolumdan" diyorum.Soðuk bir el
dokunuyor enseme o an arkamdan ! Yaþlý biri,diyor ki "Onu oraya ben ektim,
hem o gün böyle tek ve terk edilmiþ de deðildim".Koynundan bir tomar solmuþ
yaprak çýkartýyor,"Okusana" diyor.ÇINAR diye baþlamýþ yazmaya,
"Her güz topladým yapraklarýný." ....ve "Ýþte geldi O" yazýyordu son noktasýnýn
önünde.Elimdeki kurumuþ yapraklarý Ona uzattýðýmda,çýrýlçýplak bir aðaçtý O !
Dallarýndan damlalar düþüyordu,aðlýyordu.Takmamayý takmýþtým...
arkamdan sert bir rüzgarla gelip sýçradý sýrtýma,oyun isteyen çocuk.
Dönüp koþtum sýrtýmda onunla,yalýn ayak-baldýrým çýplak.
   Ay dede hilal,Ay dede sanki çatal,batmýþ yüreðime kaným damlar.
Ay dede daðlar ardýna batar güneþi yakar,rüyacý kalkar güne dolar.
Bir yumak balgamla kalkar boðazýnda,gözlerinde çapaklar,izmaritler tablada,
þiþe boþ-bardak yarým yine masada.Baþlar köþelerde dolanmaya,
kapýlar açýlýp-kapanmaya,giyinip-soyunmaya.Çarpýp kapýyý düþer yola-iþin peþine.
Ýçinde birine bir selam saklý,bakar yüzlerine,arar Onu... ve Ay dede çýkar yine
ucunda batýp kanattýðý yüreðimle.Kapýlar açýlýr,köþeler geçilir,kapýlar kapanýr
ve yataðýna uzanýr yine,günün sýzýsýyla.Ýþte bu günün ýssýzý,girmeden göz
kapaklarýnýn ardýna yazmýþtý bunlarý yolda önüne düþen Çýnar yapraðýna.