hala sen kokuyor ellerim
hani dokunmuþtum ya yüzüne
neyse, zaman kadar ömrün var bende
yürüyorum yalnýzlýðým çýkýyor çýkmazlarda
çýkmazlar yalnýzlýðýma çýkýyor
ben nereye çýkýyordum?
o çýkmazlarda çýkan yalnýzlýðýmýn içinde,
tek görebildiðim senin kimliksiz suretindi...
tekrar dokunsam diyorum kendimce
korkuyorum..
ya kayboluversen birden bire
yalnýzlýðýmda gider senle
kirlenir yüzüm
yüreðim öylece kalýr iyice senden ýrak
indiriyorum elimi uçurumlara
kokun geliyor hala
yýkasam ellerimi geçer mi bu acý?
ne anlamý var, hücrelerime iþlemiþ
damarlarýmda türkülerle halay çekiyor
yoruluyorum çýkmazlarda çýkanlarla
yani senle
yani yalnýzlýðýmla
oturuyorum öylece olduðum yere
bu koku, bu hayal, bu bu...
ben ölüyorum
dur, aðlama hemen
giden benim, sevdam deðil
sevgim zaman gibi
sevgim baþlangýçlar gibi
aralýksýz ve yavaþ yavaþ
düþüyorum, düþünüyorum, düþlüyorum
düþüm dünde kalýyor
düþünmek sonsuz yaþýyor
düþmek kaçýnýlmaz
kalkamýyorum...
kalkamadýðým heryer sen kokuyor
hayat biraz uzaklaþsa ne iyi olur diyorum
aðlayamýyorum aðlamalarýma
yalnýzlýðýmý verin geri fikirlerim
bu defa sensiz olsun
sen ve kokun
yani suretin ve kokun
beni de onu da mahvediyorsunuz
ellerim
yalnýzlýðým
sen
kokun
çýkmayan çýkýþlarým
uçurum, düþüm, dünüm, bugünüm
ben nereye çýkýyordum?
oturmuþtum en son...
þimdi uzanmýþým, çok soðuk deðil mi?
göremiyorum da artýk
kokun, kokunu hissedemiyorum
ben ölüyorum
korkma, aðlama
ben ölüyorum sevgim orda
baþlangýçta
zaman da
ben mi??
yalnýzlýðýmla baþ baþa...