Hertarafta yabani mantar gibi türemiþ kýrmýzý tabelalý yemekhanelerden birine girdi. Ne zaman tuvaleti gelse bunlardan bir tanesini kullanýrdý. Ýnsanýn iþtahýný açan bir müzik eþliðinde pisuarýn önünde durdu ve tuvaletini yapmaya baþladý. Sarý ve sýcak gözleri þüpheli þüpheli etrafta geziniyordu.
Dilsizdi. Gece gördüðü kabus aklýna geldi:

15 yaþýndaydý. Silah sesleri geliyordu. Kulaðýnýn içinde patlayan seslere tahammül edemiyordu. Kurak bir arazide tek baþýna bir aðacýn altýnda seslerden korunmaya çalýþýyordu. Rüzgar, aðzýný açtýðýnda küçük dilini kýpýrdatan þiddetteydi. Aðacýn gövdesine tutunmak istedi ama bir türlü baþaramadý. Topraðý eþelemeye baþladý aðacýn ince köklerinden birtanesine ulaþýncaya kadar eþeledi ve ona tutundu. Rüzgar gittikçe kuvvetleniyordu. Sýkýcana tutundu, ayaklarý havalandý. Her patlamada gözlerini kapýyordu.

Uzun süre aðaca böyle asýlý kaldý.

Karný acýktý. Ateþ açanlarýn hava karardýðýnda uçaklarýndan attýklarý yiyecekler yere düþüyordu ama ellerini býrakamadýðý için onlara ulaþamýyordu. Tanrýya yalvarmak istedi, gökyüzüne baktý ve yýldýzlarý saymaya baþladý: 1, 2, 3...47, 48, 49, 50. Vazgeçti. Duraksadý.

USA VURDU.

Karar verdi ve bu rüyadan kurtulamak için kendi içinde avazý çýktýðý kadar baðýrdý. Uyandýðýnda aðzý açýk, sessizliðe sessizlik katan çýðlýðýný dinliyordu.

Rahatladý, fermuarýný çekti ve gitti.

                                                  Murat Sayým