GÜNLÜK

                         GÝRÝÞ

     Uzun süredir yazmayý tasarladýðým anlatým bu. Yýllardýr ara ara çalýþýyorum. Bazý dönemler yoðunlaþan, baþka hiçbir þey düþünmemecesine uðraþtýðým, sadece masa baþýnda deðil, kafamýn içinde de evirip çevirip durduðum, uðrunda ruhumu dürtükleyip, çýkanlara katlandýðým, çoðu zaman da içimden çýkanlarý aktararak rahatladýðým için bir tür minnet duyduðum anlatým bu.

     Yazmaya ilk kendim için baþladým, en azýndan iç hesaplaþmalarýmý somutlaþtýrmaya. Her ne kadar kendiniz için yazýyor da olsanýz, yazýnýn doðasýnda olmasý gereken bütünlük her þeyin içinizdekine en yakýn olarak yansýtýlabilmesini güçleþtiriyor. Ortaya çýkanlar, her ne kadar iyi ifadeler ve kendi bütünlüðü içinde hoþa giden þeyler de olsa, amaç; içimi tüm duygu ve düþüncelerimi en azýndan çýkýþ noktalarýný somutlaþtýrmak olunca kaðýt üzerinde gördüklerim yetersiz.

     Bu uðurda çok þeyi göze aldým. Hoþlanýlmamayý, aptal ya da zayýf görünmeyi, hüzün denizinde gereksiz yere boðuluyor denilmeyi... Açýkçasý ne düþünüleceðini önemsemiyorum. Kendimi beðendirmek gibi bir kaygým yok. Tek derdim, kendimi en azýndan bir parçamý gerçeðe en uygun haliyle elimde tutmak. Kendim için yazýyorum ben, sadece kendim için.

     Düþüncelerle uðraþmak, ya da hayal alemlerinde dolaþmak þu anda yapmaya çalýþtýðým þeyden daha kolay. Onlarýn bir mantýðý olur, düþünceleri akýlla oluþturur, mantýk zincirlerine baðlar, kelimelerin yardýmýyla somutlaþtýrýrsýnýz. Üstelik birileri onlarý eleþtirdiðinde ya da fikrini söylediðinde sizin de söyleyecekleriniz vardýr. Karþýnýzdakinin nereye kadar isabetle olduðunu tartabilecek çýkýþ noktalarýnýz vardýr. Hayal dünyasýndan somutlaþan hikayeler, masallar, öyküler de öyle...

     Ama kendini yazmak.... Kendinden bahsetmek dünyanýn en zor þeyi. Herþeyden önce nereye kadar tarafsýz olabildiðinizden her zaman þüphe duyarsýnýz. Bu tür bir endiþe, dürüstlükte saplantýya varýyorsa, dürüstlük adýna kendinizi hýrpalamanýz ve haksýzlýk etme olasýlýðý da yüksek. Asla emin olamazsýnýz... maziden çýkardýklarýnýzýn sizin yeni perspektifinizde deðiþime uðrayýp uðramadýðýndan... görebildiðiniz yollarý birbirine eklerken tutarlý olmak adýna farklý bir harita çizip çizmediðinizden... Diðer büyük bir sorun da içlerine dikkat kesilen insanlarýn tüm iç seslenmelerin farkýna varmýþ olmalarý sorunu. Bunun nesi kötü diyeceksiniz, birbiriyle alakasýz yaklaþýmlarýn her biri cazip ve akla uygun geliyorsa... her þeyin bir açýklamasý varsa, her ses kendi içinde tutarlýysa... içinden çýkýlmasý güç, acýnacak bir durum.

     'Anlatým'ý defalarca yazdým. Mutlaka yazmam ve mümkün olan en iyi þekilde ifade etmem gerekiyordu çünkü. Böyle bir þeyi tekrar göze alabilirmiyim bilemiyorum ve 'anlatým' bittiðinde içimde hiç bir ukde kalsýn istemiyorum. O nedenle tüm tutarsýzlýklarýyla barýþýk bir yapýt olmalýydý bu. Ýlk tekrarlar, paragraflar arasý transferler yaparak istediðim biçimi tutturmaya çalýþmakla geçti. Gözlerim kýpkýrmýzý olana kadar bilgisayarýn baþýnda o paragraf senin bu paragraf benim, onu al ordan buraya.. tarzýnda uðraþýp durdum. Herbir cümleye karþý garip bir tutuculuðum vardý.

     Yazma iþini ciddiye alanlarýn ilk dönemleri karþýlaþtýklarý bir sorundur bu. Ancak ne zaman ki yazmak amaç olmaktan çýkýyor, ifade gerçekten ön plana geçiyor ve yazýnýn bütünü, tek tek cümlelerden daha önemli oluyor o zaman çöpü boylamasý gereken cümlelere kurtuluþ yok. Bazen da tüm bir metin yeniden yazýlmalýdýr.

     Yaþadýklarýmýn gözlerden ýrak iç boyutuna yazmak üzere bakmak, farklý boyutta farklý bir farkýndalýk sunuyor. Beyaz sayfa baþýna geçtiðinizde herþey çoðunlukla salt bir gözlem haline geliveriyor. Belki baþkasýna rahatlýkla ifade etmeye çekineceðiniz þeyler, duygulardan süzülüp, insanca olduðu için kabul edilebilir noktaya týrmanýyor. Uðraþým en derin terapilerin yapamýyacaðý rahatlama ve kendine daha dürüst yaklaþýmlarý sunuyor. Bu tip bir farkýndalýk, nasýl desem; daha edebi bir yaþam sunuyor. Baþkasýna aktarýlmaya bile deðer bulmayacaðýnýz olaylar... boyut deðiþtiriyor. Yýpratýcý ve zarar vermesi olasý duygusal çalkalanmalar içe iþleyemiyor, sadece gözlem olarak kalýyor.

Sanat bireyin kendini ifade ediþidir. Bir yönetmenin ifade tarzý, görüntülerin dilidir. Bir modacýnýn ifade tarzý stilidir, ressamýnki ise renklerin dilidir. Benim ifade tarzým da sözcüklerin dili. Sanatçý; resimde tonlarda ve resmetmeyi seçtiði konuda, müzikte ritimde ve yorumda, dekorasyonda tarzda gizlidir. Bir dili iyi konuþamadýðýnýzda, iyi konuþmanýn ve o dilin eðitimini görmüþ olmanýn da ötesinde, o dil sizin için yürümek kadar doðal, keyif veren ve sanki kendiliðinden bir ifade biçimi, bir iç ses deðilse, sözcüklerin dili, kendinizi dýþa vurma tarzýnýz olamaz.

Bakmayý bilen için, ortada olan, eser deðil, onu ortaya çýkartandýr. Yazmayý seçenler, roman, hikaye, þiir, makale, hatta bir eleþtiride bile kendilerini yazýyorlardýr. Satýrlarda yazarýn hayata bakýþýný zaten buluruz, fakat; sadece gerçek okuyucular, yazarýn satýr aralarýna saklanmýþ; zevkini, karakterini, espri anlayýþýný, hatýralarýný, eðilimlerini görebilirler.


     Bu; "kendini gerçekleþtirmeye adanmýþ" sýradan birinin öyküsüdür. Sizden farklý birisinin, kendinin farkýnda olabildiði kadar dürüstlükle yansýtýlmýþ ruh dehlizlerinde gezineceksiniz. Baþkalarýna aktarýlmaya deðer bir þey varsa, onun da kendi öz bilgimiz olduðuna inanýyorum. Niyetim akýl vermek ya da yol göstermek deðil. Eðer çýkýþ noktam bu olsaydý daha saygýdeðer bir þey yapmýþ olurdum. Oysa ben kendim için, -kendime borçlu olduðumu düþündüðüm için- kendimden bahsettim. Yüce olduðu söylenebilecek tek bir amacým olabilir, þimdi veya bir zamanlar, benim kadar yalnýzlýk çekmiþ birilerine varlýðýmý gösterme isteði. Kendi dehlizlerinde bir an olsun kendilerini güvende hissetmelerini saðlamak. Ýnsanoðlunun acýnasý yalnýzlýðýný paylaþabilmeyi, yeryüzünde kendini yapayalnýz hisseden, benzerlerinin varlýðýný bilmeye ihtiyaç duyan birine "Bak ben buradayým." mesajý ulaþtýrabilmeyi istiyorum. "Yeryüzünde tüm bana benzemeyenler! Ýþte bakýn ben de böyleyim."

Apayrý olmamýza raðmen, benzer duygu ve düþünce zincirleriyle yol aldýðýmýz doðru. Bu da kendini çözmeye -daha doðru bir ifadeyle, kendini bulmaya- çalýþan birey için baþlangýç noktasý olabilir. 'Baþkalarýnýn derinliklerini bilmek, bana kendimi tanýmamda yardýmcý olacaktýr' düþüncesi, benim de baþkalarý için kendimi tanýtmam fikrini oluþturdu kafamda. Neyin ne olduðunu anlayamadýðým, olup bitenlere mana veremediðim, yabancý bir dünyada yapayalnýz hissettiðim dönemlerde, þu anda baþkalarýna söyleyebileceðim þeyleri bana söyleyecek birilerine duyduðum gereksinim, ‘anlatý’mýn oluþturulmasý için ilk dürtü oldu. Kendimden bahsettim, seçilmiþ her kelimede ben varým. Ayna olmak ve benden yansýyanlarý ortaya koymak istiyorum. Aktarmaya çalýþtýðým süreçler asla, burada yazýldýðý þekliyle birbirinden kesin çizgilerle ayrýlan nitelikte deðildir. Yaþanýrken içiçe geçmiþ durumdaydý, ancak yazýlýrken daha iyi ifade etmenin bir yolunu bulamýyorum.

Dört yýlýmý klinik depresyon belirtileriyle geçirdim. Uykusuzluk ya da aþýrý uyku, iþtahsýzlýk, çevreye ilgisizlik ve tepkisizlik, durgunluk, öðrenmede yavaþlama ile karakterize klinik depresyondan bahsediyorum. Bunun bir yýlý cidden aðýr olan bir dönemdi, ancak tüm dört yýlý da günlük hayatýmý normal olarak sürdürmeye çalýþarak geçirdim.

     "Yaþadýklarýmdan çok þey öðrendim." diyebilmeyi ne kadar isterdim. Ne yazýk ki öyle olmadý. Hayattan almam gereken dersi alamamýþ olmalýyým ki süreç devam ediyor. Yaþadýklarým kronikleþti. Dönem dönem alevlenmeler içinde hep ayný döngüdeyim sanki.