Saatlerdir bu maðarada sürünüyordum. Kayalar birbirine o kadar yakýndý ki sýrtým, bacaklarým taþlara sürtünüyordu ve her yerimde yaralar oluþuyordu. Durumu kötüleþtiren sadece maðaranýn darlýðý deðil, ayný zamanda karanlýðýydý. Hiçbir þey görmüyordum, ellerimle yolu anlamaya çalýþýyordum, bazen þansýma yol dümdüz oluyordu ama bazen de maðara ani bir dönüþ yapýyor ve ben önümü görmediðim için baþýmý taþlara çarpýyordum. Sanýrým tüm vücudumdan kanlar akýyordu ama artýk yaralarýmý hissedemiyordum.

Ne zaman buraya gelmiþtim, ne zaman bu dar, bu karanlýk maðarada ilerlemeye baþlamýþtým bilmiyordum. Gideceðim yolu göremediðim gibi geldiðim yolu da göremiyordum. Ama gene de þuursuzca ilerlemeye devam ediyordum. Belki bir çýkýþ yolu vardýr diye düþünüyordum. Bir çýkýþ yolu olmalýydý buradan. Bu maðaranýn bir sonu olmalýydý. Ýlerliyorum. Maðara giderek darlaþýyor. Eskiden kollarýmý oynatabiliyordum þimdi ise sadece omuz hareketleriyle ve ayak bileðimi ileri geri oynatarak hareket edebiliyorum. Ýleride belki de burada tamamen sýkýþýp kalacaðým. Hiç bu kadar zor hareket etmemiþtim. Sanýrým sona yaklaþýyorum. Ýstediðim sona deðil, korktuðum, inkar ettiðim, kaçýnýlmaz sona yaklaþýyorum...

Nefes sesleri duyuyorum , kendi nefesim deðil, karþýmda biri var sanki. Ellerimi uzatabildiðim kadar uzatýyorum. Bir þeylere deðiyorum. Sanki birinin yüzünü elliyor gibi. Sonra biri de benim yüzümü ellemeye baþlýyor. Kollarýmýz daracýk alanda çarpýþýyor. Karþýmda biri var, canlý biri, bir insan belki de bir hayvan!
‘’ Kimsin?‘’ diye soruyorum ‘’ Kimsin ?’’ diye cevap veriyor. Bir insan, benim gibi biri! Ayný maðaradayýz. ‘’ Ne iþin var burada?‘’ diye soruyorum, cevap vermiyor. ‘’Ne iþin var burada?’’ diye soruyor.
‘’ Saatlerdir burada ilerliyorum, geri dönmelisin arkada çýkýþ yok.‘’
Dediklerimi tekrarlýyor.
‘’Bana niye inanmýyorsun. Yok iþte çýkýþ benim arkamda ‘’
‘’ Asýl benim geldiðim yerde çýkýþ yok. Ýleride çýkýþ olmalý, çekil de kurtulayým buradan'' Sinirlenmeye baþlýyorum
‘’ Ben oraya geri dönmem. Çýkýþ yolu senin geldiðin yerde.’’
Geri gitmeyecektim ve eminim ki o da geri gitmeyecekti. Gitmedi de, saatlerce karanlýk maðaranýn bu en dar kýsmýnda sýkýþýp kaldýk. Hiç konuþmadýk. Kurtuluþumu engelleyen kiþiyle konuþmak istemiyordum. Eminim o da böyle düþünüyordu. Sonra bir ara benimle ayný kaderi paylaþan kiþinin kim olduðunu öðrenmek istedim. ‘’ Kimsin? ‘’ diye tekrar sordum. Adýmý söyledi. Soyadýmý söyledi. Kendimle karþý karþýyaydým ve bu maðarada sýkýþýp kalmýþtým.