A þ k d ü þ t ü , g e c e k o n u þ t u



Avcun avcumda ter biriktirdi birdenbire; sarý yalnýzlýklarýn diyetinin
kare vitrininde kaplanarak, büyüdüðü, serpildiði, mevsimleþtiði istanbul vakitlerinde
servi aðaçlarýnýn boylarýný düþünerek içime aldým seni, tenine sokuldum.
Ýçime almanýn tüm vulvalarýnda gergef iþleyen kadýnlar, ne kadar zamanda
Nasýl olup düzeleceðini yaralarýmýn, kapanacaðýný iltihaplarýn,
Tangolarýn, valslerin, tüm salon danslarýnýn ne zaman biteceðini
Ve ne zaman þiþman kadýna baðýracaðýmý: “artýk yarým kalmýþ
Tüm tangolar bitsin” diye, tüm korkularýma raðmen
“seni seviyorum”diyeceðimi beklettim tüm gramafonlarýn iðnelerinde.
Acý boðazýma takýldý, þekilsiz maskaralýklar, fukara madalyonlarý,
Buhranlarýn son ipliðinde iyiden iyiye karmaþýklaþan bir iliþkide
Mevsimlerin en can alýcýlarýndan kazasýzca ve dimdik geçtin.
Her þey birden bire baþkalaþtý, boðazýmda düðümlenen bir telaþ oldu,
Telaþlýca yüzüne baktým, utanarak kaçýrdým, sanki denizin içinde
Küçük bir yangýn çýkmýþtý, yangýn söndürücü arýyordum.
“Kimse görmesin”ce düþündüðümden miydi bu acaba,
“küçük düþmemeliyim”ce bir paranoya mý yoksa?
Oysa sen mevsimlerin en can alýcýlarýndan kazasýzca ve dimdik geçmiþtin.
Ýki cümleyi bir araya getirememenin aðýrlýk merkezinde,
kendime güvenemememem yatýyordu belli ki. Oysa küçük bir iþarettin sen
gerçekle yalanýn tam ortasýnda bütün hayatýmý birdenbire kaplayan.
Kaybolmaktan korkan, kurþunkalemle dudaklarýma kazýnmýþ bir iþaret!
Hiçbir iþaret dudaklarýmda yer etmiyordu, hiçbir þey güvenilesi
Görünmüyordu serseri bedenime. Düþlerin kendine yardýmý yoktu,
Yýktým gövdemi, kale duvarlarýmý, avuttum yalnýzlýðýmý,
Sinsice, yarýmgözle baktýðýn adam yanýna sokuldu.
Ona baktýn, bekledin, beklemekten yorulmuþçasýna gülümsedin.
Parladý gözlerin, parladý dudaklarýn, masken indi aþaðýya
gece içinde göründü. Evet, o sendin, sendin! Benden olan,
iþte beklediðim,

aþk düþtü, konuþtu gece...














Geceleyin, ilerleyip büyüyünce metropollerdeki avam þiddeT
Bir anarþistin kayýp özgürlük kitaplarýnýn içine saklanýrdým hep.
O kitaplarýn yasaklanmýþ ciltleriyle ýþýl ýþýl parlatýrdým
Yaþamýmýn tüm karalanmýþ yüzeylerini.
Böyle zamanlarda asi bir çocuk gibi yüzüme haykýrýþýn
Gözlerimin önüne gelir hep. Piþman olmak için hatalar yapardýn,
Yalnýzca büyük bir piþmanlýkla sarsýlmak için,
Karmaþýk ruhunu karýþtýrýp bir erkek gibi tuttuðun sigaraný
Daha efkârla çekmek için ciðerlerine. Aþký gerçekleþtiremediðin
Bir aðýr rüya gibi görmek isterdin, evet biliyorum,
O zamanlarda da yüzüne haykýramadýðým küçük oyununu
Hep biliyordum. Bildim. Metropollerin küçük pencerelerindeki
Kavgalara özendiðini düþünürdüm, metropollerin yalan dünyasýndan
Kopmamak için uðraþtýðýn tek gözü kör bir oyundu bu kanýmca.
Çünkü yaþadýðýn yerleri inkâr edemeyecek kadar seviyordun oralarý.
Kimi zaman da lekelerdin bir yerleri, güçlü olduðun hissiyle
Yürürdün üzerlerine, kendine çok güvenen, almak istediðini alan,
Güçlü biri olmak için lekelerdin karþý yüzleri, karþý hayatlarý.
Lekelenmiþ hayatlar, kopmuþ, yarým kalmýþ, düþmanlýk ilkesi
Üzerine kurdurulmuþ yalan hayatlara avazýn çýktýðýnca baðýrýrdýn.
Bu baðýran yüzünün en güzel yansýmasý dudaklarýnla
Çýkardýðýn o küçük þakalaþmalar ve þaka-kavgalarda görülürdü.
Sýyrýlýrcasýna eteklerinden, sýyrýlýrcasýna yalnýzlýðýndan,
Önünü sýyýrýrcasýna yalnýzlýðýn üzerine yürürdün kimi zaman,
Benimle yarýþýrdýn. Herkesle yarýþtýðýndan çokça fazla
Yarýþýrdýn benimle. Oysa ben tüm gecelerde ve tüm alyuvarlarda
Büyüyeceðe benziyordum, akýbetim o kadar belliydi ki “beni yargýlama”
derdim, içinde beslemen gerekirdi beni, sahibimmiþçesine

Aþk düþtü, konuþtu gece...




















Olaný deðil, olmasý gerekeni irdeliyorum þimdi. Böyle geceler bacaklarýmdan yukarýlara doðru çeþitli titremeler bastýrýyor, inlemeler duyuyorum ruhumun derinliklerinden. Bazýsý karambole giden cümleler kuruyorum istanbul’da ahmak ýslatan yaðmurlar mevsiminde,
Boðazýmdan içerilere doðru bir cam parçasý giriyor,
Sýrtüstü yatarak yutmaya çalýþýyorum onu, boðazýmdan bir sürü þey geçiyor,
Yutkunuyorum, sen korkuyorsun, saçmalýyorsun, korkularýnla yüzleþmelisin,
Bir þiþe þarap döküyorsun üzerime omzumdaki melekler gibi,
Acýyorsun bana, ben senin en çok acýyan bakýþlarýný seviyorum.
Olaný deðil, olmasý gerekeni seviyorum en çok böyle saatlerde.
Akreple yelkovan on ikiye yaklaþtýðýnda, pencereden dýþarý bakýp þehri geziyorum gözlerimle,
Iþýklarýn arasýndan küçük masallar buluyorum, yaðmurlarla konuþuyorum,
Sana yaðmurlarý anlatýyorum. Böyle saatlerde geniþ zaman beni çileden çýkarýyor,
Süslü sözcüklerin ortasýnda ilerliyorsun, içinde dehþet ve adrenalin
Ýlerliyorsun alabildiðine korkunç ve kýrbaç yemiþ bir esir gibi gözlerin.
Senin ikizi olmayan bir bakýþýn var –üç numaralý- en çok o dokunuyor bana,
Hiç gülmüyorsun, gülümsemeyi unuttun, nedense hep acýlanmýþ,
Hep mayalanmýþ, karýþmýþ senin yüzün, gülüþün, sýrtýndan içerilere doðru bir yara var,
Cam kýrýklarýnda yürüten bir þeyler var seni, biliyorum.
Kimseye anlatmadýðýn, hiç anlatamayacaðýn bir düþünce yumaðý duruyor bilincinde,
Anlatmadýðýn o düþünce gecenin tüm efkârýyla mayalanýyor, hiç anlatamýyorsun.
Gecenin içinde parlaklaþýyor herþey, herþey uzaklaþýyor kendi ayarýndan nasýlsa
Kaçma, içimden geçerek geceliyor seninle özgürlüðüm,

Aþk düþüyor, konuþuyor gece...


























Hiçbir aþkýn altýna adýmý büyük harfle yazamadým bugüne dek.
Elbette benim suçum olduðunu düþünüyorsun bunun; hep arzularýmdan,
Kaynaklandýðýna inanýyorsun. Oysa ayrýlmak için çabalayan bir ahmak deðilim ben.
Tüm hatalarý tek baþýma yapabilecek biri deðilim elbette!
Kendimi yüzyüze asla savunamadýðým için kýzýyorsun belki de bana;
Çok öfkeyle tekmeliyorsun kendi kendini beni kýrmamak için.
Herkese söken o inanýlmaz dobralýðýn benim karþýmda kayboluyor:
Tafralarýna, güçlü imajýna, aniden yol deðiþtirmelerine, titremene,
Aðlamana, avunmana, yalnýzlýðýnla konuþmana, tartýþmalarýna,
Kavgalarýna, sevip terketmelerine, þiddetten sonra gönül almalarýna,
Tutarsýzlýklarýna, sonunu düþünmediðin cümlelerine,
Aþklarýna, aþksýzlýklarýna... Hepsine geniþ ve mahkeme kararý
Olmadan açýlmayacak bir mühür vuruluyor karþýma geçince.
Peki, hepsi tamam, bu kadardý bizim hayatýmýz öyleyse.
Bu kadar yarým ve anlamsýz; yalan deðil miydik söylesene?
Gövdenden içeri, tüm damarlarýna yayýlan bir cam parçasý vardý bir de deðil mi,
Hiç unutmadýk, karlý bir kýþ gecesi siren sesleri arasýnda çýplak ayakla
Yürümüþtün üzerinde. Yürümüþtün ve topuklarýndan içeriye
Doðru kalýn bir cam parçasý süzülüvermiþti. Bizim aþkýmýz
Sadece çatlak cam kýrýklarýydý deðil mi sevgilim? Yaþamamýþ,
Mat, saydam, tuz buz olmuþ cam kýrýklarýna mý baðlýydý yani kaderlerimiz?
Ýki farklý yaþamdýk, evet, iki deðiþik korkudan doðma yaþam,
Çatlak cam kýrýklarýndan daha fazlasýný hakeden iki yaþamdýk,
Öyle deðil miydik sevgilim? Sence fazlasý deðil miydik?

Aþk düþtü, konuþtu gece...
























Ýçinde bir çok kiþilik ve bulantýlý hayat kol geziyor ama çok belirgin
Ama deðil... Yine de duru bir yol kavþaðý var her yanýnda,
Bütün organlarýndan, tüm hatlarýndan dýþarýya fýþkýran bir yanýn var.
Terkedilmiþ bir sevgili ne kadar boþ þeylerden bahsediyor deðil mi?
Sana seni anlatmaya çalýþýyor, bir daha görmek istemediðin,
Anýmsamadýðýn, adýný hiç anmadýðýn o adam sana neler diyor böyle?
Haklýsýn, sonunda gerçeklerle yüzleþecek olan ben olursam haklýsýn.
Topraðýn yaðmurdan sonraki cývýk, çamurlaþmýþ hallerini
Andýran bir yüz ifadesiyle kýzýyorsundur þimdi bana, öfkeyle,
Bir tek seni haklý çýkaracaðýna inandýðýn hayatýn üstüne basa basa,
Ýçinde durduramadýðýn þehveti ve þehvete raðmen gecesizliðini
Ve çaresizliðini ve durulmazlýðýný ve uslanmazlýðýný
Ve her yanýný birilerine göstermek için ucuzca çabalarýný
Alarak yanýna, kendini haklý çýkartan hikayelerini anlatýyorsundur birilerine.
Sana hiç yakýþmayan, hiç sen olmayan, yapmacýk yüzlerin geliyor
Þimdi gözümün önüne, karalamaya çalýþýyorum o yüzleri,
Unutmaya, hatýrlamamaya çalýþýyorum. Çünkü aþkýn güzel
Köþebaþlarýný seviyorum ben öksürürken bile kana karýþan.

Aþk düþtü, konuþtu gece...






























Yolun bitti, baþka masallarla doldun, zamanýn doldu... Artýk
Buhranlarýn son ipliðinden geçeceksin, içinde dehþet ve adrenalin,
Göðsünde oturan yarým kýstaslý bir bakireyle evleneceksin, sarýlacaksýn,
Dokunuþlarýnda simsar bakýþlý bir masum,
Ellerinde sarý yalnýzlýklarýn diyeti, orospu yüzlü bir mevsimle elele vererek
Gülümsemeyi, týrnaklarýnla, dudaklarýn kadar gülümsemeyi öðreneceksin.
Ýstanbul’da ahmak ýslatan yaðmurlar mevsiminde
Göðün içinden deri koparan bulutlar gelecek, bulantýlar, çeþmeler,
Köy masallarýyla büyütülen bir çocuksun çünkü içinde dehþet ve adrenalin,
Uzayan sývýlarýnla, gök kaplamalarýnla ýsrarla,
Çantada keklik diye düþündüðün güzel hayatýnla birlikte üzüleceksin.
Orasýnda oturacaðým hayatýnýn hep, geniþ þarkýlar, yarým besteler krallýðýnda,
Gün gelecek, sözcükler yerlerini metalik gri sol anahtarlarýna býrakacak,
Beni yuvarlayacaksýn dudaklarýnla, tüm bedeninle, vuslatlarýnla
Bedeninin içinde cam kýrýklarý, býçaklar, ölümsavarlar,
Ýtaat ettiðin tüm kitaplarda orospu yüzlü bir bakire,
Siyahla örttüðün oval organlarýnda pis bir gecesizlik kokusu,
Geçeceksin buhranlarýn son ipliðinden, yalvaracaksýn, beni tanýyacaksýn
Tüm tanýmazlýklarýnla, tüm baþtançýkarýcýlýklarýnla, tüm alyuvarlarýnla
Gül kan açacak, siyah saat kurulacak, þiþman kadýn butona basacak
Bacaklarýn titreyene kadar bekleyeceðim, tüm bedenin ayný þarkýyý seslendirecek
Ayný þarkýda vokal yapacak, belki tambur çalacak
Ýstanbul’da ahmak ýslatan yaðmurlar mevsiminde
Aþký arayacaksýn, aþký bulamayacaksýn, aþk evde olmayacak
Aþk taþýnmýþ olacak bu diyarlardan, içinde dehþet ve adrenalin
Ve bir de piþmanlýk... Bir sandýk olarak hatýrladýðýn, hep irdelemeye korktuðun
hayatýnýn içini açacaksýn en sonunda. Göreceksin. Büyük bir korku kaplayacak içini,
Yüzleþeceksin aynalarýnla: büyük bir yokluk, büyük bir hiçlik!!!
Çünkü sandýðýn içi bomboþ olacak, þaþýracaksýn,
     Boþ bir hayat yaþamýþsýn, deðiþemezsin, devam edeceksin.

Aþk evde olmayacak,
Gece konuþacak hep karþýnda senin.