DUYGULARINI ALDIRAN ADAM ÝLE SÖYLEÞÝ -1
     

Saatim 23.16. Benim tabirimle kaotik karmaþa içindeyim sanýrým .Seninle biraz sohbet etmek istiyorum,tabii müsaadenle...      


Sebebini bilmiyorum ama burun kemiðim sýzlýyor þu anda. Annem sinüzittir dese de pek inanasým gelmiyor açýkçasý. Zira bu romatizma mý ki ardýndan yaðmur gelsin. Gözlerim yaðmur bulutlarýnýn toplanarak dünyayý kararttýðý gibi,çöktü duygularýmýn tepesine. Aman Allah'ým bu da ne! Sisli bir perde çekildi gözlerimin önüne. Sanýrým yavaþ yavaþ çiselemeye baþlayacak . Ve evet ben çene yorarken,ne çiselemesi bardaktan boþanýrcasýna baþladý,biraz bekle lütfen duygularým yeterince ýslandý bari sel olup gitmesini engelliyim.

Bütün suyu çekmiþ duygularým,en dipteler maalesef. Bir cambaz misali selin üzerinde yürüyorum sanki. Elimi uzattým en dibe,bir el tuttu elimden. Sýcacýk,birden lise yýllarýmý anýmsadým.. Evet bu eli tanýyorum ben. Erkekler aðlamaz derler,tam bir zýrva... Beni hayatýmda annemden uzak kalmanýn dýþýnda ilk defa aðlatan kiþinin eliydi bu. Hayatýmda aþkým dediðim ilk kiþinin eli... O sýrada yaðmur þiddetlendi tabiatýyla ...Çok sevmiþtim ama çok da üzülmüþtüm onunla. Uzaktýk birbirimize , göz görmez gönül katlanýr derler ya. Aynen öyle. Gönlüm çok da iyi katlanmýþ aslýnda. Ben böyle düþününce avucumdaki el kayboldu ,hatýralarýma girmeyi kendisine fazla görmüþ olacak,kaçtý birden...

Neyse geri kalan hatýralarý kurtarayým bari. Tekrar uzattým elimi dibe. Bir fotoðraf geçti elime,ben ve þimdiye dek en çok sevmiþ olduðum kiþi ; sarmalanmýþýz,dudak dudaða...Bir þimþek ve yaðmur ýsrarlý. Yaðmur yaðdýkça 'ben neymiþim' diyesim geliyor içimden. Burada da sanýrým ben onun hatýralarýna girmeyi hak etmiyorum...Zira insan en sevdiði kiþiyi neden terk eder? Bunun bir sebebi olabilir mi sence?Bence yok ve ben bu aptallýðý yaptým. Aman ha,ara vermeler falan olur. Sana bir dost tavsiyesi 2 kere düþün. Sonra benim gibi ýslak haydutlara dönersin.

Asýl konuma gelirsem,benim dünyamda aþk oldu. Þu aþk lafýný da hiç sevmem. Ben sevi diyim þuna ya. Ben de sevdim arkadaþ ama kader vermedi,yaðmurlar yaðdý hep ben çýplakken üzerime.
Hani sorulur benim de sebebim,ben de Ahmet Kaya'dan da bir alýntýyla þöyle anlatýrým kendimi...

     ''Gençliðimi kimse bilmez
     Sakallarýmdan çocuk kokusu,aðzýmdan ayýþýðý fýþkýrýr benim
     Ceketimi yaðmurlara astýðýmdan beri
     Tehlikeli þiir okur,dünyaya sataþýrým ben''

Bir duygu sömürüsü olarak algýlama,ama ben hep yalnýz büyüdüm. Kimseyle konuþamadan,dertleþemeden ve de kimseyle yakýnlaþamadan. Dolayýsýyla büyüsem de bir yaným hep çocuktur benim. Yaðmurlar hiç býrakmaz peþimi. Ben de yaðmura kafa tutuyorum artýk.
Yaðmur fena çarpar insaný,bilemeden sebebini ,üþümeye baþlarsýn. Sýðýnacak birini ararsýn bulamazsýn. Yaðmur seni böyle gördükçe iþtaha gelir Karamsar olma,sen bulabilirsin belki. Ama ben bulamadým. Pek iç açýcý birisi deðilimdir kusuruma bakma ama,hayat insaný þekillendirdi benim dünyamda...Ýnsan ,hayatý þekillendirmeyi boþver,hayatýnýn nereye gittiðini bile bilemez kanýmca.

     ''Sorulur karanlýk sebebim
     Vurulur mülteci kederim
     Korkarým dönmez yüreðim ''

Bu halimin sebebi sorulursa,her þeyini kederlerine býrakmýþ olan ben,yalnýzca þu cevabý verirsem yeterli olur kanýsýndayým.

''Duygularýmý aldýrdým artýk,ve sanýrým bu durumun bir geri dönüþü olmayacak...''