"Ýyi" ve "kötü" gerçekten var mýdýr, yoksa insanýn kendi çýkarlarýna göre uydurduðu kavramlar mýdýr sorusu tartýþýlan bir konu. Çünkü bildiðimiz bir þey varsa her insan aslýnda davranýþlarýnda öncelikli olarak sadece kendi çýkarlarýný düþünmektedir. O zaman iyilik nedir?

Bazý insanlara bu nedenle "iyilik yapmak" diye bir þeyin olmasý bile gerçekçi gelmeyebilir. Bunun baþkalarýna hoþ görünmek, insanlarýn iyi insan diyerek sayacaðý birisi olmak kaygýsý güttüðü düþüncesi bir antipati doðurur. Bazen iyi olmaya, iyilik yapmaya zorunluluk gözüyle bakýlýr çünkü. Sosyal hayatýn içinde olmanýn bize bir yüküdür belki de. Gerçekten de öyledir. Çünkü ne olursa olsun insan zihni sadece ve sadece kendini, kendi çýkarlarýný düþünmeye odaklýdýr. "Ben" dediðimiz þey ne ise biz o'yuzdur ve sadece ben'i düþünürüz. Ben'in çýkarlarý için yaþarýz. Fakat ben dediðimiz sadece kendimiz deðlsek, yani benlik sýnýrlarýmýzý geniþletmiþ, kendimizi baþkalarýna açmýþsak o zaman sadece kendimizi düþünmemiz imkansýzdýr. Çünkü o zaman iyilik yapmak diye bir þey yoktur bizim için. Sadece mutluluk ve huzur için yaptýðýmýz doðal davranýþlar vardýr. Yine kendimizi düþünerek hareket ederiz, fakat bu defa kendimiz kabul ettiðimiz bölgenin sýnýrlarý daha geniþtir. Bu sýnýrlarý ne kadar geniþletmiþsek iyi olmak o kadar kolaydýr.

Yani aslýnda iyi olduðumuzu zannederken eðer gerçekten içten gelen bir dürtüyle hareket ediyorsak bunun bizim için doðal bir davranýþ olduðunu hissediyor olmamýz gerekir. Her insan için bu davranýþýn farklý zamanlarda farklý þekiller almasý kaçýnýlmazdýr. Bu durumda diyebiliriz ki her insan için geçerli olan bir "iyilik" kavramýný savunmak çok da doðru olmayacaktýr.