Ablamdý esas konu.:

‘Çocukluðu arkalarda býrakmýþtý’ demiþtim ablam için.Cahil kalmasýn diye gittiði okulun (cami odasý) topal, bekar öðretmeninin bile dikkatini çekmiþti güzelliði..Komþu oðlunu araya sokup bir de mektup göndermiþti ablama. Babam bunu duyunca okuldan aldý ablamý.Bu olaydan kendime haklýlýk payý çýkardým ve bazý sevinçler yarattým...Mesela tahta çantasý, deðirmencinin önlüðüne benzeyen kýrcýllý önlüðü, daha yarýsý bile kullanýlmamýþ kepekli defteri (rengi sarý olurdu), kalem ve silgisi bana kalmýþtý..Yaþým, okula baþlama yaþýndan küçük olduðu için bir yýl kayýtsýz gittim okula.Yaþ farkýmýzdan dolayý ablamýn önlüðü öyle bol gelmiþti ki sýrtýma; ekin tarlalarýný kargalar basmasýn diye dikilen korkuluklara dönmüþtüm onu giydiðim zaman. Omuzlarý aþaðý düþüyor, yenleri minicik kollarýmý yutuyordu. Etekleri yerlerdeydi .(Daha o zaman giymiþtim aslýnda karaya çalan kýrcýllý gelinliðimi!..L(...(!)

Annem, beni ve önlüðü alýp Ebe Halamýn amca kýzý olan terzi gelinine götürdü hemen. O da önlüðün kollarýný kesmeden içerden pli ile; eteklerini iki karýþ geriye kývýrarak kýsaltýp, küçülttü. Öylesine çok sevindim ki; minik kollarýmý kuzenim olan bu gelin amca kýzýnýn boynuna dolayýp öptüm yanaklarýndan. Ablamdan miras kalan bu önlüðü 5.sýnýfýn imtihan zamanýna kadar taþýdým sýrtýmda..Her yýl kýsalan etekleri uzatýlarak ve kollarýndaki pli biraz sökülerek...’Kaç yerinde yama vardý acaba?’ diye düþündüðümde bir aðaç yýkýlýr sanki yüreðimde; vazgeçerim. Ve bir þiire takýlýr aklým: SEVDA DENEN ÞEYÝ YAZMIYORDU!

......önlüðüm geldi aklýma;
yakasý ay,
yamalarý yýldýz,
etekleri uçurtma!
gece gibi sýrtýma giydim....

Aslýnda hepsi doðruydu bunlarýn; biri hariç: Sýrtýma giydiðimin gece oluþu!..Sadece rengi benziyordu geceye onun. Aksine!..Onu giyerken sabaha soyunuyordum. Iþýða ve umuda!..Ellerimde tutabileceðim geleceðe!...Tanrý ile aramda hesaplaþmalara neden olan geleceðe!..Keþke, o önlüðü hiç çýkarmasaydým sýrtýmdan!...Ne ellerimde geleceði tutma gibi bir yüküm olurdu, ne de tanrýyý yargýlayacak akýl gücüm!..Yaþar giderdim akýntýlara karþý koymadan..Suya düþmüþ bir yaprak gibi yani...Nasýlsa bir yerlerde vururdum kýyýya..Nasýlsa bir gün çökerdim dibe...Nasýlsa ölüm, hepimizin tek hakký deðil miydi?

Ya þimdiki çocuklar!..Her yýl bir önlük. Olmadý, bir de modeli farklý iki önlük!..Adý da deðiþti: forma!..Rengi dersen önce maviye döndü, sonra da ekoseli kumaþa!..

MAVÝ ÖNLÜKLER ÝÇÝNDE
UÇUP GÝTTÝ ÇOCUKLAR...
KUÞ OLDULAR,
KELEBEK OLDULAR,
BULUT OLDULAR,
TUTAMADIK ONLARI!...
BOÞALDI ELLER KOLLAR....

BÝLMECEYDÝ ÇÖZEMEDÝÐÝMÝZ
EKOSELÝ KUMAÞLAR ÝÇÝNDE ÇOCUKLAR!
.
BANA KALIRSA
BÝLEREK TAMAMLAMADIK BÝLMECEYÝ!
YARIN YAPILACAK ÝÞÝMÝZ,
TELAÞIMIZ,
UMUDUMUZ OLSUN,
ÇABUK GEÇSÝN DÝYE GECELER...

TEK ÝSTEDÝÐÝMÝZ
ONLARA DOKUNABÝLMEKTÝ
VE
GÜNEÞLÝ BÝR YARINDI
YAÞAYABÝLMEK ÝÇÝN BERABER...

ACABA
ANLAYABÝLÝRLER MÝ BÝZÝ!
YOKSA,
DERTLERÝNE DERT MÝ KATAR?
TAMAMLANMAMIÞ KARELER...


Bütün korkum bundandýr. Þunu bilmelerini isterim:Bizim kuþak, onlar için elimizden geleni yaptýk. Elimizden gelen de bu kadardý!... Sonunda çizdiðimiz resimden kendimiz korktuk! Diyeceðim o ki;

DAÐDA YANAN ATEÞTEN,
GÜNEÞÝ YUTAN SÝSTEN,
ÝÞ BÝLMEYEN MECLÝSTEN,
SORUMLU TUTAMADIK KENDÝMÝZÝ...
KORKAKLIÐA SIÐINDIK ÇARESÝZLÝKTEN
BAÐIÞLAYIN BÝZÝ!..

( devam edecek)