Gittin gideli hayalinle avunuyorum. Senle dolu muhayyilem. Begonyam, menekşem sensiz öksüz kaldı pencerem…

“Mart kapıdan baktırır” / Rap rap,/ rap rap yaptırır… /

Bugünlerde, Başbakanla aynı renk kravatı takıyoruz. / Lâkin bir farkla…. /

Uzak olur o anda elem keder sinemden. Adı erguvan kokan, erguvan bakışlının tutsağı olsa da gönül.
Yedi tepeye yedi sevda tuğu diker, erguvanlar açtığında gönlündür zafer…

(birgün çıkmaz olursa o yollar,üzülürsün oyuncak...) / R.G.A / "Bu

Yılankavi yollar, / Umutlar yitik ülke. / Yüreğimin orta yerinde

Devir devire gebe an zamanın içinde. / Saatler aynı işler ha maçinde ha

İçtiğim çayda kokun dudağımda adın var. / Sitemin kabulümdür sevdan içimdeki nar.

Nahif bir düştür elif dalında tomurcuk gül. / Saçları ayrı masal kirpiği ummana

Gittiğin günden beri , sözcük sözcük derledim tüm çiçekleri. Çağırdım her gece lâleleri gülleri… Unutmadım sümbülleri. Çiçekler meclisinde sana ayırdım en özge yeri…

Onlar da annelerinin ciğerpâreleriydi. Onların da muratları,gönülleri ,gönüllüleri vardı… Devran öyle bir devrandı, an öyle bir andı. Taze civanlar, fidanlar ateşlerde yandı.

Ve benim hayalim, senin ikliminde tek ve son mülteci olabilmek, çok görme bu arzu hâli ey muhayyel peri! Sen elif misali ben vav misali…

Burası Ankara Mamak. Duvarlar sağır, duvarlar dilsiz. Vicdanlar hakeza. Ne pencereden ışık vurur, ne saçaları rüzgâr savurur." Bahar inmiş diyorlar Ankara'nın sisli yamaçlarına." peh! Burada hep zemheri, geldiğimiz günden beri. Birinin, sıcak sudan soğuk suya değmezken elleri. Bize çok görürler yağız yeri. Her taraf duvar ne yâr ne

Ey muhayyel dilber budama vefasızlığınla cennet sürgünümün dallarını. Beni böyle elleri böğründe bekletme. Şu bereketli ve taze sabahın aşkına. Üçler yediler kırklar aşkına. Ve dahi yaratan aşkına meçhul ve muhayyel ikliminden çık gel.

Belki değil bu durum böyle hâle ilk misal… / Kutsadım yüreğini ziyaretimsin ey

Rüyalarında görüyor musun? Ben ,o muhayyel beldenin kıyılarına her gece beyaz bir yelkenli yle uğrarım. Senin yüreğinin sahiline, yüreğimi bırakır usulca ayrılırım. Saçlarım uçuşur senin sahilinin rüzgârlarında. Göz yaşlarımı yıldızlardan saklarım. Yüreğim sana emanet ey muhayyel peri…

Bu mahfilde, / Yüreği yaralı ceylanların masalı anlatılır. / Hüzün,

Sana yazmadan duramıyorum, ey meçhul ve muhayyel iklimlerin perisi! Selâmımın ucuna bir gül iliştirip huzurundan ayrılıyorum.

Baharın emareleri, kendini hissettirirken yazıyorum bu mektubu sana ey meçhul ve muhayyel peri. Ben, merhabanı özledim, o sımsıcak sesini. Bu özlemle sana gıyabında merhaba diyorum.sesinin sıcaklığı olmasa da ortamda, hayalin yetiyor içimi ısıtmaya…

Ankara hiç bu kadar kararmamıştı. / Ne kar ne buz ne ayaz,