• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
461
|
|
|
|
|
Eskiden yapýlan hatalar tekrarlanmayacak,baðýþlanamayan hatýrlanmayacak,unutulasý isimler anýlmayacak... |
|
462
|
|
|
|
|
Ben, basitçe, insaným. Aklým, fikrim, mantýðým ile insanca yaþamak istiyorum. Edep sýnýrlarýmla oynanmadan yaþamak istiyorum. Nezaketim sýnanmadan.
Siyasetin oyuncaðý olmak kaderim olmadan. Kullanýlmadan. Sýnýflandýrýlmadan.
Ben, mal deðilim. Yüreðim var. |
|
463
|
|
|
|
|
Mitolojiye gore Nuhun gemisine tüm hayvanlar çift çift alýnmýþtýr. Adýna dünya dediðimiz ve sonsuz bir boþlukta yüzen gemide de hayat böyledir. |
|
464
|
|
|
|
|
Resim Altý yazýlara devam ediyoruz... Ama þimdi söz sizde... Bu resmi iki-üç cümleyle nasýl anlatsak acaba? |
|
465
|
|
|
|
|
Bu çocuklar iþte baba... Beni bunlar kandýrdý. Önce 'gel kaðýt helva yiyelim, sonra da çift kale maç yaparýz' dediler. Gittim. Ýçimden öyle geldi gittim |
|
466
|
|
|
|
|
Vatanlarý için savaþan bütün Müslümanlar, her zaman olduðu gibi, ölüm korkusunu biz çoook yýllar önce yendik. Savaþýrken da aklýmýza bile gelmez, gavurlarýn askerleri gibi... Biliriz ki vatanlarý için ölenler þehittir ve yine biliriz ki þehitler mahþer günü seyitler ile peygamberler ile yan yanadýrlar... Büyük bir ödüldür bu Müslümanlara... |
|
467
|
|
|
|
|
Derin bir sonsuzluk rüzgarý, müziðin solgun týnýlarýna dokundu.. Söylediðin þarký, kalbindeki hüzne yeni bir ayna tuttu..
Bu, gerçeðin elle tutulur ve birbirinden ayrýlamaz parçalarýnýn deðiþmez armonisiydi aslýnda..
Þekil deðiþtiremez ve yaþamýn ýlýk rüzgarlarýnda kaybolamaz bir gerçeklikti. Göðün ve yerin birbirinden ayrýldýðý nokta kadar görünmez, sevincin ve hüznün birbirine kenetlendiði, ufukta görünen iz gibi belirsiz..
|
|
468
|
|
|
|
|
Manevî deðerlerimizi günlük hayatta korumak... |
|
469
|
|
|
|
|
21-24 nisan 2011 tarihleri arasýnda, þehir merkezindeki havuzlu çarþý bitiþiðindeki ara sokaktan girilerek ulaþýlan ve halk arasýnda da artýk “sanat sokaðý “ diye anýlmakta olan meydanda ; iskenderun kültür ve sanat þenliðini, iki dernek ortaklaþa bir þekilde gerçekleþtirdik. |
|
470
|
|
|
|
|
Yazabildiklerim; yazamadýklarým ve yazamayacaklarýmýn yanýnda o kadar az ki... Cüce gibi görünüyor dev acýmýn yanýndaki kelimeler...Ne anlatsam, ne söylesem boþ... Güneþlerin doðduðu evrende seninle kavuþmaya dair umutlarým gri lekelerle dolu, loþ... Rahat uyu canözüm annem, hayat kataným, ömrünü adayaným...Elle tutulur, gözle görülür olmasa da; kýzýnýn yüreðinde capcanlý yaþýyorsun hala...Anýlarýnla, analýðýnla sonsuza dek olacaksýn yanýmda... |
|
471
|
|
|
|
|
Evet susturuldum. Yok yok, kimse kapýma gelip aðzýmý kapatmadý henüz. Ancak anladým ki yüreðimde bir kazý yapýlmasý halinde bulunacak “ucundan tutacak hiçbir þey kalmadý mý!” sorgusundan müteþekkil silah ve mühimmatým suç yeni tanýmýnda. Susturuldum ve sustukça büyüyor Ýçimde telafisiz susmalardan derin bir yara
Kanayan kýrýklarý canýmýn kelimeler…
|
|
472
|
|
|
|
|
Kucakla beni çocuk yaným
Koþ Nirvana seni yakalamadan.. |
|
473
|
|
|
|
|
“akþamýn olduðu yerde
bekle diyorsun,gelmiyorsun” |
|
474
|
|
|
|
|
Öldüðümüz an imzamýzý da atmýþ oluruz yaþam mektubumuzun altýna. Sizce kime yazýlmýþtýr mektup ? |
|
475
|
|
|
|
|
... bir anda, öyle birdenbire... |
|
476
|
|
|
|
|
Biz, kýþý da severiz; onun getirdiklerini de. Ama, kuþlar üþümesin, çocuklar üzülmesin asla. O zaman hayallerimiz de üþümez, bedenlerimiz de… Buðulu günlerimize bereket yaðsýn gökten. Sobamýzýn nefesi sýcak, çaydanlýðýmýzýn buðusu bol olsun…
Ankara, 29.12.2011 Ý.K
|
|
477
|
|
|
|
|
Bazen buz tutmuþ olsa da o pencere, inanmaktan
vazgeçmedim, sýcacýk bir ateþin alevleri vardýr diye içinde bir yerde... |
|
478
|
|
479
|
|
|
|
|
Ölüm þimdi bir beyaz melek, gözümün görmediði diyarlarda uçan,
Sen, son bir kez bile martýlarýn kanatlarýnda can bulamayacak olan…
|
|
480
|
|
|
|
|
Bu yazým Tanrýlar Þehri ve Motosiklet Günlüðü filmlerini izledikten sonra oluþmuþtur.Tabii etkilendiðim baþka þeyler de var, örneðin Yiðit Okur’un Piç Osman’ýn Pabuçlarý adlý kitabý. Ýki film için de söylenecek çok þey var. Acý ve nedeni üzerinde kýsa bir süre düþündüm sadece ve düþüncelerimi paylaþmak istedim sizlerle. Okuyan herkese vakit ayýrdýðý için çok teþekkür ederim.
Cee oyunu gibi deðil hayat, sað gösterip, soldan vuruyor. Saklansan da kaçamazsýn bulur seni her yerde, çöküp göðsüne indirir sillesini, sesin soluðun kesilir, duyulmaz olur nefesin. Düþün, düþün yarýlsa da baþýn, açlýktan þiþse de karnýn, yok baþka çaresi, sende herkes gibi yaþamak zorundasýn. Madem ki geldin bu hayata, bir baltaya sap olmalýsýn. Ne iþ yaptýðýnýn önemi yok, kimliðinin, cinsiyetinin, milletinin, inançlarýnýn da önemi olmadýðý gibi. Sadece sen de herkes gibi üzerine düþeni yapmalýsýn. Olmayan iþi yoktan var edip, çekip çýkarmalýsýn.
Boþuna arama bir umut, yaslanýlacak bir omuz, gözünün yaþýný silecek bir el, sen de herkes gibi mahrumsun bundan. Artýk anne diye aðlamalarýn bitti, annen duyabilecek olsa bile sesini, zaman o zaman deðil þimdi.
Öl ya da öldür diyecekler yeri geldiðinde sana. Hatta ödüllendirecekler belki seni, can vermenin senin iþin olmadýðý, almanýn da sana düþmediðini bildiðin halde, yaþamak gerektiðinde ya çekeceksin tetiði ve öldüreceksin karþýndaki ile birlikte kendi benliðini, ya da” Ýnsan bir kere;korkaklar her gün ölürmüþ.” diyerek kurþunu çevireceksin kendine ...
|
|
Anasayfa
