• ÝzEdebiyat > Deneme > Düþler |
81
|
|
|
|
|
Eski bir þiirimsimi okurken, duygu ve düþüncelerimi farklý bir bakýþ açýsýyla gözden geçirdiðimde aklýmdan geçenleri sizlerle paylaþmak istedim.
Renkler Alemi
Bu renkler aleminde bir gezi.
Belki mutsuz bir kýzýn hayali.
Siyahlar, beyazlar bütün renkleri yok etti.
Yeþil gri ve mavi içimdeki tek özlemdi.
Güzellikler ve çirkinlikler içiçeydi.
Ruhum siyahý seçti.
Griyi paylaþmayý bilemedi.
Oysa istediðim mavi ve yeþildi.
Gözyaþlarýmý serbest býraktým bu gece, bir hayalimi daha kafese týkmanýn þerefine. Artýk o hayal baþka bir evrende yaþýyor dilediðince, gönlünce. Gecikmiþ bir hayale vedayý da gerçekleþtirdim ardýndan. Ben hayallerimi seviyorum, kafesinde bile olsa onlarý sýmsýký kucaklýyorum. Gerçekleþme ihtimali olsa, yaþantýnýn ardýndan belki de bana verdiði mutluluk bir süre sonra ilk günkü etkisini yitirecek.
Hayatýn gerçeklerinin içinde ilk gün yaþattýðý heyecan sönecek. Hayal kýrýklýklarý, yanlýþ anlamalar, baþarýsýzlýklar karþýsýnda kendi deðerinden deðilse de, baþkalarýnýn gözünde etkisini kaybedecek. Oysa þimdi o, en engin yerde; hayal gücümde, zihnimde, yüreðimde. Kimse karýþamaz ona, kimse son veremez onu düþünürken yaþadýðým mutluluða.
Aslýnda hiçbir hayalin kafese týkýlmamasý taraftarýyým. Ancak gerçekler ýþýðýnda düþünüldüðünde, kiþilerin saðlýk problemleri gibi önemli nedenlerle kendi hayatlarýný riske atacaklarý durumlarý gerçek hayatta yaþamaktan kaçýnmalarý gerektiðini düþünüyorum. Ve yansýtma burda devreye giriyor, ben bu yazýdaki karaktere hayalgücünü kullandýrmayý seçtim, hedefi benzer olguya yönlendirmek de baþka bir çözüm olurdu sanýrým. Okuyan herkese çok teþekkür ederim.
|
|
82
|
|
|
|
|
Siyanür, ölümlerin en zor ve görkemlisi... Karþýmda düþüncenin kanlý denizi çürümeye baþlýyor. Kuyruklara takýlan kederlerin kokusu siyanürle bir olup üstüme geliyor. Uçurum, hýzla yýkýlýp beni denize çekiyor. Deniz ve uçurum birbirine karýþmaya baþlýyor. Ardýndan gökyüzü üstüme düþüyor. |
|
83
|
|
|
|
|
Beþ para etmez ve dalgalý, hiçbir þey vermeyen ve anlam ötesi.. Uzak durmak gereken, bir yola ulaþtýrmakta inancý boþ çýkaran ne varsa kurtulmalý, her þeyi yokluða çeviren ve varlýðý büyütmeyenlerden.. Durulan, sert bir bakýþta, yansýyan ne varsa dünya üzerine.. |
|
84
|
|
85
|
|
|
|
|
Katili olmalýydým gecenin,ellerimde suçüstü kanamalarýn parmak izleriyle saðaltýlmamýþ bir yaranýn býçaðý,ama baþaramadým...Kapsülü çýkarýlmýþ tamlamalarýn yalýnayak buluþmalarý iþgal ettiði terkedilmiþ bir duraða yaklaþtým sonra,karþýlaþtýðým kendi yansýmamdý,'yak'dedi 'bütün gemileri yak...!'Yakmayacaðým iþte.'Bu þehir býçak,bu þehirdeki yokuþlar yokoluþlarýmýza çýkýyor artýk.Bizim çölümüz bir çift tabanca edinmeyi gerektiriyor,sen söylemiþtin,eninde sonunda sökülecek bu þehrin þafaklarý;biliyorsun...'
|
|
86
|
|
|
|
|
Kendi içinde körebeye tutuþmuþken odalar yarasý bir türlü iyileþmeyen kabuklarýmýz kangrene dönüþmüþ çoktan. |
|
87
|
|
|
|
|
Ýsterken koþarcasýna uzaklaþmak, bildiðini sandýðýn siluetlerden.. Ne doðru ne de yanlýþ aldýðýn haz yenilenen gelgitlerden.. Korku eteðini tutacak sanýrsýn, cesaret en derininden.. Beklediðin bir heyecan fýrtýnasý alýþýlagelmiþ, kaplýyor kökü geçmiþten..
Dolanýp duruyor ayaklarýna, engellemek istercesine.. Kuþkularý alevlendiriyor, terketmeyi bilircesine.. Arkanda býrakýp, gidercesine.. Elinden tutup, her þeyi unut diyen bir ezgiyi dinlercesine..
|
|
88
|
|
|
|
|
Havanýn hali belli. Ya ben ! Sýcaklýðýna tutunmak istediðim zamanlarý beklerken ruhum üþüyor. Ard arda fýrtýnalar yaþýyorum. Oysa yaðmur herkes için yaðýyor |
|
89
|
|
|
|
|
Deðiþmeyen hep doðru olan ve her koþulda
ayný kalýp orada olan
bir þeye ihtiyacýmýz var..
Yoksa
boðazýmýzýn düðümlendiði , sýkýþtýðýmýz
her anda
bir yar baþýndan atacaðýz kendimizi aþaðýya.... |
|
90
|
|
|
|
|
Birinin adý Hüzün diðerinin yalnýzlýktý...
|
|
91
|
|
|
|
|
salyangoz öpüþlü kadýn
kabuðum kýrýldý bak; tuz
ufalandý dudaklarýmda
kýrýldým, kývrýldým, kývrandým...
|
|
92
|
|
|
|
|
Yaþanmýþlýklarýn seviþmelerini yaþýyoruz korkarak. Terk edilmiþliðin incinmeyisle ürkekçe dokunuyoruz birbirimize. Baðýmlýlýktan kaçarken baðýmsýzlýk baðýmlýsý olmuþuz ne yazýk. |
|
93
|
|
|
|
|
Kelimelerin hepsinin üstünü örttüm yokluðunda, ne ýslanmalarýný isterdim ne de sokak hýrsýzlarýnca çalýnmasýný. |
|
94
|
|
|
|
|
Yazar harflere hayat üfler, harfler hayal denizini aþar, kýyýya vurur. Harfleri kendine boyun eðdiren kalem ehli, bir gün gelir KAYIP RIHTIM’ý bulur… |
|
95
|
|
|
|
|
Ey gözleri sinemde yaralar açan hüma!
Susma konuþ benimle ihtiyacým var,su gibi akan dilinin ilacýna…
|
|
96
|
|
|
|
|
Neden geçmedin diye sormayacak mý sana zaman?
Neden geçmedin o yardan, bir diðerinden vazgeçmeden? |
|
97
|
|
|
|
|
uzak þehirlerden birinin tavaný kükürt kokuyordu, sis kaplamýþtý bir baþka þehrin denizini,
þehirlerden biri kömür gözlü beyaz adamlarýn iþgalindeydi,
saçak altlarýnda aþýklar öpüþüyordu bir diðerinde
- sen gelmiþtin…
|
|
98
|
|
|
|
|
Kar yaðsa bugün tüm aþklara…Uçsuz bucaksýzlýðýn sihirli alemine kapýlan tüm aþýklarýn dilindeki kilitler çözülse. Ýçinde buz olmasa aþýklarýn hüzünleri kar olup yaðsa sevdalýlarýnýn üzerine. Kapatsa gözlerini tüm sevenler kar yaðarken ve kar ile özdeþleþse bembeyaz bir masumiyetle…Kar yaðsa bugün tüm aþklara, lapa lapa, yýldýz yýldýz, bembeyaz düþlerle…Kar yaðsa tek bir kez olsun tüm aþýklarýn yüreðine ayný anda; ayný kardan aþký yaratsalar tipiye dönen beyaz tanelerle…
|
|
99
|
|
|
|
|
Ucu kemirilen hayellerden arta kalan son umut kýrýntýlarý... |
|
100
|
|
|
|
|
Bardaðýn buðusuna bulutlardan inen melekler hayran kaldý zambaklarý andýran ellerine. Düþüme, hep ellerin girdi,suretin yerine. Sen çay perisi bi misil gül misal. Ben yokluðunun ateþinde tutuþan özge hâl. Behemahal seni düþünüyorum...
|
|
Anasayfa
