• ÝzEdebiyat > Deneme > Düþler |
461
|
|
|
|
|
Saat 3.30. Rüzgar öfkesini kapýlara çarpýyor, kapýlar gecede korkudan çýðlýklar atýyor. Sessizliði bu rüzgar, tüm gücüyle boðmaya çalýþýrken, kalemim ve ben; oturdum masamda, kelimelerin soðukluðunda, üþüyorum.
|
|
462
|
|
|
|
|
Tekrar sarýlýyorum kendime ve gözlerimi kapatýyorum. Açtýðýmda yanýmda buluyorum seni. Bana bakýyorsun... |
|
463
|
|
|
|
|
Aynaya bakýnca kendimi deðil kocaman bir yürek o yürektende büyük bir sen gördüm. |
|
464
|
|
465
|
|
|
|
|
sadece o an içimden geçen þeyleri yazdým. (Farklý biri olarak) |
|
466
|
|
|
|
|
Bugün, içimde mahiyetini tam izah edemeyeceðim bir asudelik var. Belki de, yüreðimin kanaviçesine iþli kalan; kadim tebesümünü hatýrlayarak uyanmama borçluyum bu asudeliði. Anlaþýlan bu mektubu kaleme alýrken her zamankinden farklý bir ruh hâlinde olacaðým.
|
|
467
|
|
|
|
|
Kapatýn kapýlarýnýzý sevgisiz insanlara |
|
468
|
|
|
|
|
Bu sabah, çayýmý yudumlarken, menekþe kokulu ellerinle demlediðin çaylar geldi aklýma. Senin demlediðin çaylardan aldýðým tadý özlediðimi anladým. Çayýmýn buðusunda hayalin canlandý. Bardaðý daha itinayla tutmaya baþladým.
|
|
469
|
|
|
|
|
Hayaller arasýndan bir seçim yap deseler?Ya da bu gece uykunda hangi rüyayý görmek istersin?diye sorsalar... |
|
470
|
|
|
|
|
Ayný mezar içinde yaþýyorum katilimle bütün ölüler ve diriler ile birlikte... |
|
471
|
|
|
|
|
Belki bende hiç bilmediðim bir yere, bildiðim ama þimdi öylece yattýðým bir yerden geldim...
|
|
472
|
|
473
|
|
|
|
|
Ýnsanýn kendini keþfetmesi, aya ilk adýmýn atýlmasýyla eþdeðer deðil mi..? Yapýlmasý gereken, üzerine doðru yürümek sadece. Yaþamda; Geleceði oluþturmak, geçmiþin birikimleri üzerine olmaz mý?
|
|
474
|
|
|
|
|
Þimdi bana bakýyordu.
‘Var mýsýn?’ dedi.
‘Varým.’ Dedim.
‘Öyleyse aç kutuyu.’
|
|
475
|
|
|
|
|
bilen bilsin
okuyan okusun
yaþayan ölsün |
|
476
|
|
|
|
|
polen kokularýnýn anýmsattýklarý ve bir kalbde ki aksi ... |
|
477
|
|
|
|
|
Her bilinmeyenin bir açýklamasý var... |
|
478
|
|
|
|
|
Hayaldir,gümüþü altýna çeviren |
|
479
|
|
|
|
|
Bizim þehrin biraz yakýnýnda, bazýlarý oldukça yüksek irili ufaklý kayalýlardan oluþan, kimsenin gitmediði ýssýz bir yer vardý. Sanýrým sadece ben seviyordum oranýn manzarasýný. Kayalýklarý yakýndan seyredebilmek için, aralarýnda yükselen toprak tepeye çý |
|
480
|
|
|
|
|
Seri katillerin körelmis duygularýna sahip ruhumun, çocukluðumu yýrtarak yüzüme haykýrýþýný yine görmemezliðe geldim. Yaþanmamýþlýklar yaþanmalýmýydý kestiremiyordum... |
|
Anasayfa
