Çaycı Kirve Dayı
Kirvenin hikâyesi çay tılsımlı dört mevsim / Buğusunda albeni renginde bin bir öykü
"“Yazmak, aklını yitirmenin nazik bir şeklidir; çünkü en azından kelimelerle delirmek ücretsizdir.” – Franz Kafka"
"“Yazmak, aklını yitirmenin nazik bir şeklidir; çünkü en azından kelimelerle delirmek ücretsizdir.” – Franz Kafka"
Kirvenin hikâyesi çay tılsımlı dört mevsim / Buğusunda albeni renginde bin bir öykü
Çıkalım bu kentten yağmura gidelim / Bilmiyoruz yol nereye varır /
Bana sakın sorma, derdin ne diye, bir derdim var benim, seni söylerim /
Daha henüz açılamamış Çingene falında uyumaktayım. / Yaşanamayanlar, başımı koyduğum dikenli çalı yastık.
Bir yaz daha bitti / Birkaç şarkı, birkaç anı ile birlikte
Derununda efsane damıtılır daima / Naz iner dallarına çayın seher deminde
Ruhum senin di! / Gelecek zaman ellerindeydi, / Bilmiyordun ki,
Hoşça kal dedi ama kal diyemedi / Vefası o kadarmış diyip de geçtim
Hani sen, ben küçükken, bırakıp gitmiştin ya beni / Gelmemek üzere kara toprağa,
Bir bahçe gibi açıktı sana bildiklerim / Geldin, oturdun, dinledin ve belledin.
Yufkadır şairlerin yüreği / hem hâlimdir hem selimdir / yazdıkları
Çok mu zordu? / Günaha girmek! / Köşeyi dönerken karanlıkta,