karamsar
Kahinin Aynası
Düşlerin kıt asrında, kendileri dışında hiç bir şeye inanmayan tanrılar, şairlerle kavgalıydı. Tanrılar, onları kâhînlere şikayet
Şiir > Öyküsel
karamsar
Sekiz Köşeli "Kasvet" Giyen Adam
Karanlıklar buz tutmuş / Ağaçlar ölü ellerini göğe açmış /
üzgün
Tamamlanmadı DNA'sı aşkın
Ardarda seyrelen martıları görüyorum, / Uzak sandığım kıyıdan, / Seninse
üzgün
Fotoğraf Günlüğünden\_\_\_\_\_\_
Sakin ve sessizce doğruldu elindeki küreği destek verip koluna ...yukarı kaldırıp başını havaya baktı tozlu eli
olumlu
Senden ögrendiklerim
Oturup dinlendiğim bir ağaç gölgesi gibi, / Yorulduğum hayatta sana sığındım.
düşündürücü
Ben Bir Kaldirim Cicegiyim
o gün topraktan basimi cikardim / bulutlarin maviligini / günesin
nostaljik
Suna Boylum
Bir sevda geçti bu şehirden. / Akşam üstü Tünelden Galataya, eski Pera tadındaki
karışık
Bir Dosttan Dosta Mektuplar 1
Dost son mektubunu okuduğumda şaştım kaldım / Bunca başından geçenlerle halen akıllanmadın
karamsar
Koskocamandı Yüreği
bir nöbet gecesinde / ellerimde kar beyazı bedenin / buzul yakıcılığı, / hâlâ uğraşırken minnacık yüreği
olumlu
Aşıklar Köyü
Alabildiğine uzanan dağların ardı, bembeyaz görünüyordu. Ağaçlar, tepeler, dereler Her şey bembeyaz. Buz rengine yakın, kar
