Şiir > Bireysel
üzgün
Kırılgan Kelimelerim Ve Ben..
**Başka bir bedende eritebilir miyim acılarımı? / Yokluğunun bir sızı olarak saplandığı gün aklıma,
nostaljik
Sevdalanmak Aya Karşı
Yüzüme çizdiğim gölgeler kaldırırsa başını göğe / Ebabiller uçar gagalarında telaş
karamsar
Benden Sana Kalacak Olan
Alır koynuna gece sıcak bedenleri / Bir hayal vebası sarsar ruhları her gece
üzgün
Sevda Gülü
Yağmurun çok yağdığı mevsim / Aylardan Kasım / Ağaçların hepsi yapraksız şimdi / Üşüyorlar. / Kaldırımlardan
olumlu
Başkadır Bizim Dünyamız
Issız bir adada çığlıksız geçti hayatım, / Gökyüzüydü, denizdi, ağaçlardı sırdaşım,
olumsuz
Ayağımdaki Bent
Anlatılanlar, bir kaçış hikâyesinin mahsulü müdür? / Anılardan beklide çevredeki duyarsız insanlardan bir
nostaljik
Çok Geç Kaldım; Acele Ettirmeyin
Çocuksu duruluk parlardı gözlerimde o zamanlar? / Yoktu, şimdiki hüznü örten delici bakışlar;
karamsar
Anlamsız
sensiz gokyuzunde dususen insan-ı beden yıldızlarmı / gercek aydınlatıcı karanlık gecelerın
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku