"Bazen, okuyucunun 'İşte bu!' dediği an, yazarın 'Ah, şimdi yandım!' dediği andır." – Terry Pratchett (kurgusal alıntı)"

Şiir > Bireysel

üzgün

Adına. /

hüzün dudakların için, / Nefesimi bıraktığım şehrin, / mümkünsüz ayrılıklara

üzgün

Ruhsuzlar Diyarı

Kirlenmiş hayattır geceler.Suskunca,sesizce bir ten misali sırlar yumağı gibi hayalden.Kararıp silik yalnızlığından dinercesine kalıplar kalır.Düşlercesine dünya

üzgün

Siyah Kan

Gözleri̇nden Akan Şeffaf Hüzün Taneleri̇, / Ki̇n İle Sulanip, /

olumsuz

Kır - Al

şarap mahzeninde seraplarını yıllandıran, / ve kendi sarkıttığı iplerle, /

karışık

Piramit

Kahkahalar boğazımda düğümlenirken / Gözyaşlarıyla körleştirdim düğümümü / Hep dördüncü

düşündürücü

Ya Yoksa?

biri çıkıp yok dese kainat; inanır mısın / gördüğün halde gerçeği; kanar mısın

üzgün

Bir Yerde

düşürdüm toprağa uçurumdan adını / bütün çatlaklarında senin yokluğun /

Başa Dön