Şiir > Bireysel
üzgün
Odası Olmayan Çocuk
boğumlarını çözemediğim ilmekler / dolandı boynuma / arsızca çöreklendi yüreğime
olumlu
Hava Toprak Su Ateş Gözlerimi Yumuyorum
Evrenimsin içime ektiğim / Havanı toprağını biçerken / sonsuzlarında çiçeklerini
karamsar
Uçurumun Kayıkları
sabah ezanı duyulur yüzyıl sonra / uzanmakla uyanmak arası geçen bir gece daha
üzgün
Kefenden Çiçekli Elbise
yeni bir yazgıya giriş yapamadık sevgili / hep uzağımızda martılar denizle buluştu
üzgün
Geçmiş Günlerin Ertelenmiş Düşlerindeyim
geçmiş günlerin ertelenmiş düşlerindeyim / arama boş yere,gölgemin gölgesindeyim /
Ben hep tek başımaydım...
Sessizliğin içinden gelen bir ses var… Adını kimse koyamaz, tarifi yoktur. Ama herkes bir kere duymuştur
üzgün
'İyi Geceler İki Yakut Kırmızı Lütfen'
ıslak bir kaldırımda oturur düşünürsün onu bazen / yitip gitmiş masumane bir ateştir
KİTAP İZLERİ
Engereğin Gözü
Zülfü Livaneli
İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku