Şiir > Anı
üzgün
Sen Döktün Çiçeklerimi Caddelere!
Kırık dallarım...! / Yok artık , pembe çiçeklerini açmış ağaçdan geriye kimse,
üzgün
Yaşatmaz Kimseyi Ölüm, Kimse Ölümü Yaşatmadıkça
Ölümün apansız ve ansızın aramızdan aldığı, güzel insan, dostum, ağabeyim sevgili Sami Aydın'ın aziz hatırasına...)
üzgün
Selam Olsun
Ey koca dağların kara gölgesine saklanan kader / Ey gurbet türkülerine sinmiş gönül
üzgün
Saksıda Yetişen Bir Tür Bitki
Keşke bir ağaç olsaydım. / Şöyle Beyoğlu’nun ortasında / yanımdan
