Bugün bir yazý dizisine baþlýyorum. Darwinist'lerden Ýþte Öylesine Hikayeler. “32 Kýsým Tekmili Birden” mi derler eskiler?.. Ýþte öyle birþey....

Evrim literatürü, Rudyard Kipling'in hikayelerine benzeyen ve hiçbir þeyin kanýtý olmayan "iþte öylesine hikayeler"le doludur.

Ýlk hikayemiz insanýn dik yürüyüþü ve iki ayaklýlýða geçiþ üzerine. Bunu evrimciler su kökenli beslenmeye dayalý bir hikayeyle anlatmaya çalýþýrlar. Bazý Darwinistlerin kurguladýðý hikayeye göre; su kýyýsýnda yaþayan hominidler (hayali evrim sürecinde yaþadýðý varsayýlan insansýlar), su kökenli beslenmenin saðladýðý çeþitli avantajlardan yararlanmýþ olabilir, bu da sözde evrim sürecinde iki ayaklý bir hareket tarzý kazanmalarýna yol açmýþ olabilir.

Bu beslenme þekliyle ilgili, gýda bulma yarýþýnda diðer etçiller tarafýndan görece daha az rahatsýz edilmek, gýda toplamak için daha az zaman, sosyal etkileþim ve alet yapýmý için daha çok zaman, su kökenli beslenmenin saðladýðý ve geliþimde önem taþýyan bazý yað asitleri gibi avantajlarý sayýlýr. Primatlarýn su kenarýnda ve suyun içinde iki ayak üzerinde durma eðilimleri de bu faydalara eklenerek, insanýn iki ayaklýlýðýnýn böyle bir süreçte tamamlanmýþ olmasý gerektiði ileri sürülür.

R. Kipling de, filin hortumunu anlattýðý hikayesinde þunlarý yazýyordu: "Günün birinde bir yavru fil annesinin gerektiði kadar yakýnýnda durmuyordu. Nehrin parlak sularýný gördü ve meraklý bir þekilde kýyýya yanaþtý incelemeye koyuldu. Suyun yüzeyinde çýkýntý yapan bir tümsek vardý ve bunun ne olduðunu merak eden fil yavrusu daha yakýndan bakmak için suya doðru eðildi. Birdenbire o tümsek yukarý fýrladý ve küçük filin burnunu yakaladý. [Bu, bir timsahtý]... Sonra filin yavrusu kalçasýnýn üzerine oturdu ve kendisini geri itmeye baþladý, itti, itti ve burnu giderek uzamaya baþladý. Ve timsah çýrpýnarak kýyýya doðru çekildi ve kuyruðunun darbeleriyle suyu krema gibi beyaz yaptý; timsah da [filin burnunu] çekti, çekti ve çekmeye devam etti. "

Ne kadar benzer deðil mi? Evrimcilerin "iþte-öylesine" yaklaþýmý hakkýnda ise kendisi de evrimci olan S. J. Gould þu sözleri söyler:

"...Bilim adamlarý bu masallarýn hikaye olduðunu bilirler; maalesef, bunlar profesyonel literatürde fazlasýyla ciddi ve gerçeksel alýnýrlar. Daha sonra bunlar [bilimsel] 'gerçekler' haline dönüþür popüler literatüre girerler" ( Stephen Jay Gould, "Introduction, " in Björn Kurtén, Dance of the Tiger: A Novel of the Ice Age (New York: Random House, 1980), xvii-xviii)

Gördüðünüz gibi, Kipling'in hikayeleri gibi, Darwinist'lerin hikayeleri de sadece hayal gücüne dayanýr. Suyun kenarýnda iki ayaklýlýk kazanan hayali atalarýn hikayesi, su kýyýsýnda hortumu uzayan fil masalýndan farklý deðildir.

Bilimsel görüþ: Maymunlarýn hareket þekli insanýn iki ayaklý yürüyüþünden daha kolay, hýzlý ve verimlidir. Ýnsan ne bir þempanze gibi aðaçlar arasýnda daldan dala atlayarak ilerleyebilir, ne de bir çita gibi saatte 125 km . hýzla koþabilir. Aksine insan, iki ayaðý üzerinde çok daha yavaþ hareket eder. Evrimin kendi mantýðýna göre, maymunlarýn iki ayaklý yürümeye yönelmeleri anlamsýzdýr.

Ayrýca: Bir canlý ya tam dik, ya da tam dört ayaðý üzerinde yürüyebilir. (Ruth Henke, "Aufrecht aus den Baumen", Focus, Cilt 39, 1996, s. 178 ) Bu ikisinin arasý bir yürüyüþ biçimi, enerji kullanýmýnýn aþýrý derecede artmasý nedeniyle mümkün deðildir.


II. Hikayeyle devam edeceðiz...