Yüce Allah bir Kur’an ayetindeki, “ Sizden; hayra çaðýran, iyiliði (marufu) emreden ve kötülükten (münkerden) sakýndýran bir topluluk bulunsun. Kurtuluþa erenler iþte bunlardýr.” (Al-i Ýmran Suresi, 104) ifadeleriyle tüm müminlere iyiliði emredip kötülükten sakýndýrmalarýný buyurur.

Müminler, Allah’ýn Kuran’da bildirdiði emir ve tavsiyeleri konusunda çok dikkatlidirler. Bu nedenle Rabbimiz’in beðenmeyeceðini düþündükleri bir ahlak göstermekten þiddetle sakýnýr ve yanlýþlarýnda asla ýsrarcý olmazlar. Samimi müminlerin bu ahlaký Kur’an’da, “Ve ’çirkin bir hayasýzlýk’ iþledikleri ya da nefislerine zulmettikleri zaman, Allah’ý hatýrlayýp hemen günahlarýndan dolayý baðýþlanma isteyenlerdir. Allah’tan baþka günahlarý baðýþlayan kimdir? Bir de onlar yaptýklarý (kötü þeylerde) bile bile ýsrar etmeyenlerdir. (Al-i Ýmran Suresi, 135) ayetiyle bildirilir.

Ancak insan hata yapabilen bir varlýktýr. Bilgisizlik, unutup- yanýlma ya da þeytanýn telkinleri nedeniyle zaman zaman hata yapabilir. Ýnsanýn yaratýlýþ amacý, yaþadýðý süre içinde Allah’ýn hikmetle yarattýðý olaylar karþýsýndaki davranýþlarýyla imtihan olmaktýr. Ýnsan yaþadýðý ömür süresince çeþitli olaylarla denenir, Kuran ahlakýný öðrendikçe, gösterdiði sabýr ve tevekkül sonucu imaný olgunlaþýr, hatalarý azalýr ve sonuçta da Allah’ýn tavsiye ettiði güzel ahlak özelliklerine sahip olur. Müminlerin bu güzel ahlak özelliklerinden biri de insanlara hata yaptýklarýnda uyarýda bulunmak, olaylar karþýsýnda sabrý ve merhameti hatýrlatmaktýr.

Sonra iman edenlerden, sabrý birbirlerine tavsiye edenlerden, merhameti birbirlerine tavsiye edenlerden olmak. (Beled Suresi, 17)

Rabbimiz Kuran’da “Kullarýma, sözün en güzel olanýný söylemelerini söyle. Çünkü þeytan aralarýný açýp bozmaktadýr. Þüphesiz þeytan insanýn açýkça bir düþmanýdýr.” (Ýsra Suresi, 53) buyurur. Bu nedenle müminler bir hatýrlatmada bulunur ve öðüt verirken sözün en güzelini seçmeye dikkat ederler. Bunu yapmakla hem Allah’ýn emrini yerine getirir, hem de en büyük düþmanlarý olan þeytaný alt etmiþ olurlar. Böylece müminler arasýndaki sevgi ve sýcaklýk da artar.

Samimi mümin, karþýsýndaki müminin yalnýzca iyiliðini düþünerek tavsiyede bulunur, öðüt verir. Mümin kardeþinin ahirette Allah’ýn huzurunda mahzun olmamasý, geri dönüþü olmayan bir piþmanlýk yaþamamasýný amaçlar. Kendisi nasýl Allah Katýnda beðenilmeyen davranýþlardan sakýnýyorsa, kardeþinin de ayný hatalara düþmemesi için uyarýda bulunur. Çünkü müminler birbirlerinin velisidir ve “Sen öðüt verip-hatýrlat; çünkü gerçekten öðütle-hatýrlatma, müminlere yarar saðlar." (Zariyat Suresi, 55) ayetiyle haber verildiði gibi yapýlacak her uyarý onlara yarar saðlayacaktýr.


Öðüt verilen kiþi Kuran’a uygun olmayan davranýþ bozukluklarý içinde de olsa, mümin Kur’an ahlaký gereðince yine de güzel ahlakla ve hoþgörüyle yaklaþýr. Yüce Allah Hz. Musa ve Hz. Harun’u, azabýnýn üstünde olacaðý konusunda uyarmalarý için Firavun’a gönderirken dahi onlara, belki öðüt alabileceðini ve bu nedenle güzel söz söylemelerini buyurur.

"Ýkiniz Firavun’a gidin, çünkü o, azmýþ bulunuyor. Ona yumuþak söz söyleyin, umulur ki öðüt alýp-düþünür veya içi titrer-korkar." (Taha Suresi, 43-44)

Mümin hatýrlatmada bulunurken “bunu böyle yapma, hoþuma gitmiyor” þeklinde konuþmaz; bu nefsani olur. Karþýsýndaki kiþiye “…Benim kesin tehdidimden korkanlara Kur’an ile öðüt ver. (Kaf Suresi, 45) buyruðuna uyarak tavýrlarýnýn Kur’an’a uygun olmadýðý yönünde ayetlerle öðüt verir. Mümin “Rabbinin yoluna hikmetle ve güzel öðütle çaðýr ve onlarla en güzel bir biçimde mücadele et…” (Nahl Suresi, 125) emri gereði de, güzel sözle davet eder, ancak hidayeti verecek olan Yüce Rabbimiz’dir. Kiþi, yalnýzca Allah dilerse verilen nasihatten yararlanabilecektir:

"Eðer Allah sizi azdýrmayý dilemiþse, ben size öðüt vermek istesem de, öðüdümün size yararý olmaz. O sizin Rabbinizdir ve O’na döndürüleceksiniz." (Hud Suresi, 34)