Sabah uyandýðýmda yataðýmýn baþýnda bir demet papatya görüyorum. Yanýnda da bir not var. Yataktan kalkýyorum, çiçekleri kokluyorum ve notu okuyorum.

Günaydýn!
Bugünün senin için güzel baþlamasýný istedim. Þunu unutmaný istemiyorum Beren, seni seviyorum ve þu ana kadar sevgimize ihanet edecek tek bir þey bile yapmadým... Sadece senin mutlu olmaný istiyorum, o muhteþem gülüþün yüzünden hiç eksik olmasýn.
Ben Ýngiltere'ye gidiyorum bir iþ için. Ve belki sen Fransa'ya giderken yanýnda olmayabilirim. Bana mail atýp ulaþýrsýn, seni merak etmek istemiyorum. Gitmiþ olsanda hep benimle ol...

Kaan.

Kaan'ýn þu yaptýðýna bir bak. Ona aþýk olmamý mý istiyor? O kadar iyi niyetli ki. Ýyi ki Ýngiltere'ye gitmiþ, yoksa ayrýlmak daha zor olabilirdi.

. . .

Üstümü giyinip evden çýkýyorum ve avukatýmý arayýp bir buluþma ayarlýyorum. Uzun konuþmalardan sonra bana güzel bir þey söylüyor. Kaan boþanmayý kabul ettiði için yaklaþýk iki hafta sonra resmi olarak boþanmýþ olacakmýþýz. Ve duruþmalara benim gelmeme gerek yokmuþ. Bu güzel haberden sonra sokakta dolaþýp kendim için biraz alýþveriþ yapýyorum. Gitmeden önce alýþveriþ yapayým ki, giderken yanýmda buraya ait taze þeyler götürebileyim.
Sakin geçen bir günün ardýndan eve gidiyorum. Pijamalarýmý giyip televizyon izliyorum ve bir yandan da kahve içiyorum. Saat 20:27 ve kapý çalýyor. Açýyorum.

-Ýyi akþamlar, kusura bakmayýn rahatsýz ediyorum ama Kaan bey bu saatte eþim evde olur demiþti.

Hoþ giyinimli bir bayan bana gülümseyerek kapýmýn önünde duruyor.

-Evet, ben eþiyim. Yani eski eþiyim, yani neyse önemli deðil, buyrun?
-Ben galeriden geliyorum aracýnýzý getirdim. Buyrun anahtarý. Bunlarda evraklar.
-Ah, teþekkür ederim.
-Ýyi akþamlar.
-Sizede.

Kadýnýn baþka bir arabaya binip gidiyor ve tam orada, kapýmýzýn giriþinin önünde, bahçemizde bej rengi üstü açýk bir mini cooper duruyor. Sana hediye olarak araba aldým demiþti bende gerçekten bir araba aldý sanmýþtým. Bu bir araba deðil!
Neyse bu kadar heyecanlanmama gerek yok, zaten bu arabayý kullanmayacaðým.
Bunu söyledikten 15 dakika sonra Ýstanbul'da yeni arabamla tur atýyor oluyorum.
Gece eve geldiðimde saat 1'e yaklaþýyor. Uyuyorum.


Bir kaç gün sonra; Günlerden cuma ve ben yarýn gidiyorum. Þu an Defne'nin evindeyim. Az sonra valizimi toplamak için eve gideceðim.
Eve giderken Defne'de gelmek istiyor fakat izin vermiyorum, evimle vedalaþmak istiyorum. Tek baþýma.
Bir kaç saat sonra evdeyim ve valizimi toparlarken dolabýn kenarýnda duran çerçevelere bakýyorum. Gözlerim doluyor. Bir mektup yazmaya karar veriyorum, Kaan'a veda etmek istiyorum. Yüzyüze olmasa da.

Kaan,
Yaklaþýk 4 senedir birlikteyiz ve bu 4 senenin 2'sini evli olarak geçirdik. Þimdiye kadar bana karþý hiç bir saygýsýzlýðýn ya da dikkatsizliðin olmadý ve evli kalsaydýk da olmayacaðýný biliyorum. Sen hep böyleydin, uysal, temiz, saf, insanlarý incitmekten korkan... Sen hep iyiydin ve hep öyle olacaksýn Kaan.
Bu boþanmanýn seninle alakasý olmadýðýný tekrar tekrar vurgulamak istiyorum. Bu olay tamamen benimle alakalý ve seni sevmediðim için de deðil, sadece evli kalmak için yeterli sebep bulamadýðýmdan. Oysa sana karþý duyduðum sevgi tarif edilemez. Bunu sende biliyorsun.
Daha çok genciz ve önümüzde çok uzun bir gelecek var. Gelecekte yollarýmýz birbiriyle kesiþir mi bilemem ama ben elimde olduðu sürece seninle olacaðým. Deðerlisin Kaan, sen herþeyin en güzelini hakeden o insansýn, hayatýmýn en önemli karakterlerinden biri olan o insan.
Kendine çok iyi bak. Seni durumumdan sürekli haberdar edeceðim. Yüzyüze vedalaþmak isterdim, ama olmadý. Olsun, nasýlsa tekrar görüþeceðiz.
Hoþçakal.

Beren.


Akþam oluyor. Defne'yle yanyana uyuyakalmýþýz. Uyandýðýmda her yerim tutulmuþtu.
Kahvaltý hazýrlýyorum ve Defne'yi uyandýrýyorum. Kahvaltý yaptýktan sonra hazýrlanýp çýkýyoruz. Sercan'ýn evine gideceðiz ve oradanda havaalanýna.
Akþama kadar gülüp eðleniyoruz ve saat 22:00 olduðunda evden çýkýyoruz. Defne ve Sercan'ýn iþi olduðu için beni havaalanýna býrakýp geri dönüyorlar. Saat 22:45, çok az kaldý. Kalabalýðýn arasýnda elimde valizlerimle yürüyorum. Sanki biri benim adýmý baðýrýyor. Arkama bakýyorum, kimse yok. Yürümeye devam ediyorum ve yine duyuyorum sesi. Tekrar arkama dönüyorum ve nefes nefese bana doðru koþan Kaan'ý görüyorum.

-Beren!
-Kaan ne iþin var burada? Sen Ýngiltere'de deðil miydin?
-Dün... Dün geldim ve, ve gördüm. Mektubu gördüm. Vedalaþmak istedim, yanýnda olmak istedim.

Gülümsüyorum. Ýçimden bir ses Kaan'ýn boynuna atlamamý söylüyor ama yapmayacaðým.

-Beren, ben, ben seni seviyorum. Hep yanýnda olacaðým. Ýstediðin zaman benimle olabilirsin.
-Biliyorum Kaan, yanýnda olacaðým.
-Açýkçasý Paris için üzülüyorum.
-Neden ki?
-Paris çok güzel ve kibirlidir. Kendinden daha güzel birini kabullenemez ve þimdi onun güzelliðini bile gölgede býrakacak kadar güzel bir kadýn, onun üstüne ayak basacak.
-Ne diyeceðimi bilmiyorum. Bu gerçekten güzel bir iltifattý.
-Ýltifat deðil, Paris rüyalarýn þehridir ve sen ondan daha gerçek bir rüyasýn. Daha güzelsin...
-Kaan lütfen, artýk gitmem gerek.

Gülümsüyor. Þu an ona tekrar aþýk olmaktan korkuyorum. Elimden tutuyor ve sarýlýyoruz.

-Görüþürüz Kaan.
-Görüþeceðiz tatlým, hayatýmýzýn sonuna dek.

Valizimi alýp yürümeye baþlýyorum kalabalýðýn arasýnda kayboluyorum. Þimdi uçaða binme zamaný. Hoþçakal Ýstanbul...