Neden çoðu insan birbirine mutsuzluk ve sýkýntýdan baþka bir þey veremez? Neden her insan yalnýzca kendi çýkarlarýný gözetir? Neden çatýþan çýkarlar beraberinde hep mücadeleyi getirir? Ve neden insanlar güzel ahlâk sergileyemez ve birlikte yaþayamazlar?..Tüm bu sorularýn cevabý önemli bir gerçeði göz önüne serer. Koþullar ne olursa olsun, bu insanlarýn ortak noktasý, mutsuz bir yaþam sürmekte olmalarýdýr.

Ne sahip olduklarý dünyevi meta, ne iþleri, ne de yakýnlarý, bu kiþileri gerçek anlamda mutlu etmeye yetmez. Yaþamlarýnda hep hüzün, ümitsizlik, karamsarlýk gibi olumsuzluklar hakimdir. Kimi zaman mutluluklar yaþasalar da, bu insanlarýn mutlu olabildikleri anlar yüzeysel ve kýsa sürelidir. Çoðu, kendilerini ve insanlarý kandýrmaya yönelik mutluluk taklidi yapar. Dünya onlar için tiyatro sahnesidir; onlar perdenin hiç kapanmadýðý bir oyun sahnelerler. Mutlu göründükleri anda bile, içten içe güzelliklerden haz almalarýný engelleyen gizli bir azap yaþarlar. Bu insanlar neden iç dünyalarýnda azap duyar ve mutsuz bir yaþam sürerler?.

Mutluluðu yakalayabilmek için akla gelebilecek her yolu deneyen bu insanlar, her defasýnda yeni hedeflerin ardýndan koþarlar. Kimi zaman gerçek bir dost arar, kimi zaman maddi ya da manevi beklentileri olur. Beklentileri gerçekleþse bile hayal ettikleri mutluluðu tadamazlar. Mutlu olabilmek için ne ellerindeki nimetler ne de peþinden koþtuklarý idealleri yeterli olmaz. Aslýnda, “Eðer Allah’ýn nimetini saymaya kalkýþacak olursanýz, onu bir genelleme yaparak bile sayamazsýnýz.” (Nahl Suresi, 18) ayetiyle bildirildiði gibi, her insan zevk alabileceði sayýsýz nimetle yaþar. Hiçbirinden zevk alamayan bu kiþilerin mutsuzluðu, yaþamlarýnýn temelindeki inanç sisteminin yanlýþlýðýndan kaynaklanýr.

Huzur ve mutluluðu yaþayamayan insanlar, bunun ’hayatýn gerçeði’ olduðunu düþünürler. Onlara göre, dünya zaten gerçek mutluluðun yaþanabildiði bir yer deðildir. Oysa ‘imanýn gerçekleri’ bu görüþten çok farklýdýr. Ýnsan ancak Allah’ýn kendisi için belirlediði fýtratýna uygun davrandýðýnda güzel bir hayat yaþayabilir. Allah’ýn yoluna gereði gibi uymayan insanlar, kendi mutsuz dünyalarýný oluþtururlar. "Þüphesiz Allah, insanlara hiçbir þeyle zulmetmez. Ancak insanlar, kendi nefislerine zulmediyorlar." (Yunus Suresi, 44) ayetiyle bildirildiði gibi, bu insanlar kendilerine azap çektirirler.

Güzellikler ve nimetler içerisinde bile azap çekmenin ve mutsuzluðun nedeni, Allah’tan uzak bir yaþam sürüyor olmaktýr. Mutluluk için, iman kalbe gerçek anlamda yerleþmelidir. Ýnsanlarýn yalnýzca dilleriyle iman ettiklerini söylemeleri yeterli deðildir; kalplerindeki de ayný olmalýdýr. Kalbi Allah’a tam bir teslimiyetle baðlamak ve yaþamýn her anýný güzel ahlâkla yaþamak gerekir. Aksi olduðunda yaþam hüzün, karamsarlýk ve ümitsizlikle dolar ve azaba döner.

Allah, gerçek mutluluðu ancak inanan insanlara verir; yaþamýn güzelliklerinden imanla gerçek anlamda zevk alýnabilir. Yerdeki otlarýn arasýndan boy vermiþ minik bir çiçek dahi insaný mutlu edebilir. Ütülenmiþ gibi düzgün ve bir oran dahilinde dizilmiþ yapraklarý, rengi, yumuþaklýðý, kokusu, imanýn kazandýrdýðý net bakýþ açýsýna sahip insaný mutlu eder. Çünkü iman sahibi, baktýðý her þeyde Rabb’ini görür. Samimi bir iman olmadýðý sürece, hiçbir insan, hiçbir yöntemle gerçek mutluluðu elde edemez.

Allah insaný kolay olana çaðýrýrken, birçok insan kendisini azaba sürükleyecek olan zoru seçerek nefsine zulmeder. Ýmanla gelen sevgi, samimiyet ve güven ortamýnýn sýcaklýðýndan uzak, sýkýntý, üzüntü ve birçok dertle yaþar. Allah’ýn kendisi için belirlediði kaderinden hoþnut olan insana -zahiren kötü gibi de görünse- yaþadýðý her olay güzel gelir. Çünkü tümünün O’ndan geldiðini, sabýr ve tevekkül gösterdiðinde kendisi için ecir vesilesi olacaðýný bilir. Her imtihanýnda Allah’ý gören insan, imtihanýný da sever; kendisini Rabb’ine daha da yakýnlaþtýracaðýný düþünür, mutlu olur. Ancak imanî yönden zayýf kiþi kaderine razý olmaz, yaþadýðý her þey ona eziyet gelir.

Allah’ýn gösterdiði yol dýþýnda bir yolda yürüyen, O’nun sýnýrlarýný ihlâl eden insanýn mutsuz olmasý kaçýnýlmazdýr. "Kim de benim zikrimden yüz çevirirse, artýk onun için sýkýntýlý bir geçim vardýr ve Biz onu kýyamet günü kör olarak haþredeceðiz." (Taha Suresi, 124) hükmüyle, imandan yüz çevirenlerin dünyada yaþayacaklarý ’sýkýntý’ ve ahirette alacaklarý karþýlýk haber verilir.

Allah, iman eden kullarýna ise, "Erkek olsun, kadýn olsun, bir mü’min olarak kim salih bir amelde bulunursa, hiç þüphesiz Biz onu güzel bir hayatla yaþatýrýz ve onlarýn karþýlýðýný, yaptýklarýnýn en güzeliyle muhakkak veririz." (Nahl Suresi, 97) ayetiyle, vereceði güzel karþýlýðý müjdeler. O halde, gerçekte hayatýn güzelliklerinin, Rabb’inin sunduðu nimetlerin tadýna varmanýn yolu çok kolaydýr; bunun için hiç de geç deðildir.

Allah, "... Haberiniz olsun; kalpler yalnýzca Allah’ýn zikriyle mutmain olur." (Rad Suresi, 28) ayetiyle, insanlara gerçek mutluluðun yolunu gösterir. Nefsini zulmeden pisliklerden arýndýrdýðýnda, insan pýrýl pýrýl bir imana kavuþur. Rabb’i yardým eder; sonsuz rahmetiyle kalbinde hüzünden, sýkýntýdan yana ne varsa bunlarý çekip alýr, yerine gerçek imanýn getirdiði mutluluðu yerleþtirir.

Yaþamýmýzdaki bir gaflet perdesini daha kaldýrmak ve Allah’a gönülden yönelmek nasýl büyük mutluluktur…O’nun dilemesiyle, umudumuzu gerçekleþtirip kavuþacaðýmýz cenneti düþünerek sürekli mutlu olabiliriz…