Ýçimin kiri pasý ve ruhumun libasý.
Sonsuzluða akarken mazlumlarýn duasý.
Çile çiçeklerinin payýna düþen her dem,
Esrarý bilinmeyen iki damla gözyaþý.

Bu cihanda bu devran döner dolaþýr durur.
Bazen kuru canlanýr bakarsýn taze kurur.
Küfür çirkef içinde, kalpler tevhidi vurur.
Zýtlýk iskelesinde iki damla gözyaþý.

Zalimin hiddetinden payýný alýr mazlum.
Dünya var olalý hep yan yana hakla zulüm.
Adaletin kýlýcý kýnýnda fazla kalmaz.
Coþturur merhameti iki damla gözyaþý.

Cihandan ne zalimler periþan olup gitti.
Zulüm baki kalmadý kökünden kopup gitti.
Baki olan Allah’týr þek ve þüphe götürmez.
Firavunlar devirir iki damla gözyaþý.

Seher vakti tefekkür yürekleri yumþatýr.
Gönül defterimizde merhamet satýr satýr.
Nadan takýmý bilmez ömrünce gönül hatýr.
Bilse çok þey anlatýr iki damla göz yaþý.

Ýçimde piþmanlýklar tuttu katmerli tortu.
Kimler yalelli çeker kimler düzenler yortu.
Bunlarýn her biri de gelir bana homurtu.
Beni ateþe salan iki damla gözyaþý.
Ankara,25.11.2009