Kurtarýcýlar çekip gitmeli hayatýmýzdan býktým kendimi yaralý bir serçe gibi sýrtýmda taþýmaktan.. Tam da bu noktada “canýnýz cehenneme” ! diye baðýrmak geliyor içimden.. Herkese deðil her keseye uygun olmalý cümlelerim, büyük düþünüp küçük harflerle yazýyorum sadece… Bunu görmeli eleþtiriyi çatal dillerinde hayasýzlýða dönüþtüren yeni yetme,üçüncü hamur kaðýt müsvedde þairler!


Sert sessiz harflerle donatýlmýþ bir yalnýzlýkla elimde hiç kullanýlmamýþ kelimeler vardý.
“Habil'den bu yana kan kaybeden kimliðimizin kenarlarýna düþülmüþ notlarý toparlayýp yazýyorum duruþumuzun þeceresini saman kaðýtlara.”
Sert sessiz harflerle susuyorum bu kez…
     Þimdi bakýn sayýn baylar bardaðýn yarýsý dolu yarýsý rüya…

Anlatýcý olarak sözü en ince yerinde yakalamak benim görevim,kayýp kelimeler, eksik dizeler hep bir telaþla geliyor dilime..
Þu an kendini nisan sayan bir hazirandayým.. hayatýmdaki yitiklikleri sýralýyorum baþucuma ,önce benliðimden aþýrýlan umutlarý koyuyorum ilk sýraya, daha çok þey var sýralanacak ama korkuyorum bir bir sýralamaktan …
Sonra yabanýl düþlerde çocukluðum girdi sýraya, çemberim, futbol topum, Eskimo satan Hasan Amca. Sanayiden birileri…
Her þey bir rüya gibi sokuluyor düþlerime, uyanýkken rüya görmek korkutuyor beni…

Sonra bir sürü kitap, önce: “pastoral bir senfoni”yle açýlýyor perde “dar kapý” yol veriyor bana ”kendini devrimci yetiþtirmek” istiyor çocuk, “dine karþý din”le cevaplamak gerek bu “ideolocya örgüsü” nü,”gün doðmadan” “doðunun yedinci oðlu”yla “çýkýþ yolu” arýyoruz. “ diriliþ neslinin amentüsü” nü sýkýþtýrýp koltuk altýmýza “bu ülke” nin maðaradakiler”ine bakýyoruz “ bir dünyanýn eþiðinde “kýrk ambar” var açýlacak…

“Toparlanýn gitmiyoruz” diyor þairin biri, sonra “bilinç bile ilginç” diyoruz. Bu süreçte      bir Yusuf masalý”na tutunuyoruz. “ Cuma mektuplarý” geliyor durmadan “erbain” ile anlýyoruz “faydasýz yazýlarý” “bakanlar ve görenler” farklý insanlar…

Anlatýcý olarak susmak yakýþmaz, unutmak istediklerim var hatýrlamaya deðer görmediðim bir sürü ayrýntý…çiçeklere su vermek,çayý demlemek.daha çok susmak,daha az söylemek, bunlara da teferruat deniyor ama ben buralarda bunlarla kalmak istiyorum yani nostaljik bir hava estirmek hatta hep nostalji solumak…

Þimdi nedir bizi bunca karmaþa içinde atýl býrakan yýlgýnlýk?

“Yýlgýnlýktan ilenen dilekçede mührüm yok
Kavgadan yüz geri eden teskeremi ben yaktým”     

Kurtarýcýlar çekip gitmiyor hayatýmýzdan, bütün iðrençliklerini üzerimize kusmaya devam ediyor hayat… En hayta yanlarýmý alýp çýkýnýma bir süre yorgunluðumu giderme fikrindeyim. Kitaplarýmý alsam yanýma yine olmayacak… Kitap ve demli çay olmadan hücrelerim herhangi bir atraksiyona vize vermiyor, “düþüncelerim sancýyor” desem Türk dil kurumuna inat bir Türkçeyle bir cümle daha var ederim korkusu taþýyor beni.
Þairliðimi yani en esmer duygularýmý alýyorum yanýma, bir süre dut yemiþ bülbül makamýnda susarsam beni rahatsýz etmeyin lütfen, cep telefonu kullanmadýðýmý da belirteyim. Yani herhangi bir iletiþim ucubesiyle beni aramayýn. Ben þimdi yalýnayak bir duyguyla kendimi, kentimin ücralarýna atýyorum, kurtarýcýlar çekip gidince döneceðim, sakallarým uzayacak belki saçlarým uzayacak…
Çünkü biliyorum ki hiçbirimiz bir aþký hak etmedik…
Hayatýmýzda büyüyen boþluklarý gittikçe büyütmekten baþka bir þey yapmýyoruz, sayýn yazar dostlarým..
Ýyisi mi susun artýk lütfen, bunca gürültü neden? Ýyisi mi susalým artýk lütfen…