Evet, yanlýþ anlamadýnýz, hiç konuþmayacaðým bir sevgili istiyorum. Bu yaþanýlan, belki bir saniye, belki bir saat, belki bir gün, belki de bir ömür sürebilir. Bu önemli deðil. Önemli olan bunun olabilme ihtimali. Aslýnda þu ana kadar süregelmiþ olan iliþkilerin dýþýnda bir þey deðil istediðim. Arada bir olan bu iliþki yansýmasýnýn, hep süregelmesi, sürekli yaþanmasý.

Seni, herhangi bir yerde görebilirim. Zaman veya mekan, kesinlikle önemli deðil þu anda. Yanýna geliyorum, sessiz ve sakin bir þekilde oturuyorum karþýna. Beklediðim hiçbir þey yok. Beklentiler sadece zaman içerisinde çürümüþ muhabbetlerde kalýyor. Çýtýmý bile çýkarmýyorum. Sen, þaþkýn gözlerle bana bakýyorsun. Aslýnda sen de ne yapacaðýný bilemiyorsun. Belki sen de bir aþk yaþýyorsun þu anda.

Kafamý hafif yana çeviriyorum, bakýyorum güzel gözlerine mahmur mahmur. Garip bir þefkatle sunuyorum sessiz gözlerimi sana. Sen de þaþkýnlýktan açtýðýn o iri gözlerinle, bakýyorsun bana. Bu duyumu, içimdekini doyurana kadar devam ettiriyorum. Sonra bu yetmiyor. Ellerimle dokunmaya baþlýyorum sana. Güzel yüzünün haritasýný çýkarýrcasýna hafif nemli ve pamuk tenine dokunuyorum. Sen de yavaþ yavaþ normal gözlerle görebiliyorsun artýk olanlarý. Evet, senin de düþündüðün gibi, bu aþk. Saçlarýný sevdiðim zaman sanki, sonsuz daðlarýn esirliðinden kurtulmuþ bir mahkum gibi, uzandýðýmý hissediyorum yeþil kýrlara. Kýrlarýn uzandýðý sonsuzluk, elimdeki saçlarda bitiyor. Bak sende dokunuyorsun bana, beni o daðlardan çekip kurtarmaya çalýþýrcasýna. Bu duyumuzu, içimizdekini doyurana kadar devam ettiriyoruz. Bu sýrada gözlerim, gözlerine öylesine bir zincirle kenetlenmiþ ki, onu yok edebilecek güç, sadece mucizeden ibaret kalýyor. Zamaný tahmin edemiyorum. Çünkü uçup giden kum tanelerinde saklanmýþ, rüzgar olmuþ. Ben ise bu rüzgarda sana daha da çok yaklaþan bir yaprak. Boynuna eðiliyorum, o güzel teninin, hafif tuzlu kokusunu, ciðerlerimin ta derinlerine gönderiyorum. Sanki duyularýmýn hepsini tatmin ettirircesine bir yolculuk yaþýyorum. Bir anda kendimi, koca denizlerin ortasýnda, bir gemide buluyorum. Dalgalar, gökyüzünü kapamaya çalýþýrcasýna, aþmaya çalýþýyor beni. Evet, burada fýrtýnalar kopuyor. Sonra sende ciðerlerini dolduruyorsun benle, gözlerin gözlerimde, tenin tenimde. O kadar hafif, þeffaf ve saf ki yaþananlar, artýk bir beklenti olmadan gerçekleþiyor her þey. Biz sadece konuþmayan iki sevgiliyiz þu anda. Belki de eski insanlar gibi konuþmayý bile bilmeyen. Fýrtýnalarýn arasýnda, beni kesinlikle engellemeye çalýþmayan sert rüzgarýn ardýndan yaklaþýyorum sana. Nefesini nefesimde hissediyorum, her þeyin benimle þu anda. Bir öpücük konduruyorum sana, sessiz dudaklarýna, sonra bir tane daha. Ruhum, senin melodilerini duyuyor. Bir senfoni yaratýyoruz seninle, düþlerin senfonisini. Sonra sen...

- Seni seviyorum. Tatlým duyuyor musun, seni çok seviyorum.

- Pardon?

- Yine daldýn gittin, baþka diyarlara. Seni seviyorum diyorum. Sen benim hayatýmýn diðer yarýsýsýn.

- Ben de seni seviyorum caným.

(Söylediðim gibi, bazen gerçekten hiç konuþmayacaðým bir sevgiliyi umut ediyorum, hayallerin arasýnda...)