Ben mi?
Boþ ver beni
Ben kalbinle, günbatýmýnda olacaðým...
Uzanýp yýldýzlara karanlýðý soracaðým,
Kayýp yollarda yokluðu yaþayan bir bozkýr çiçeði gibi bekleyeceðim
Bitmeyi, yok olmayý
Hüzünlü bir bakýþla menekþemi tutacaðým güneþe
Soracaðým renklerini, kokunu, yalan mýydý diye
Belki de o verir sýrrýný bana, umudumu tutar kuru dallarýmda
Kim bilir?
Rüyalarým cevherleþir seninle, hiç beklemediðim bir anda.
Ve sonra sen güz sokaklarýnda dolaþan menekþe olursun gözümde
Önüme eðilip her düþünce savaþýmda yok olan ince, narin menekþe
Neden oldu diye sorma sakýn kendine
Tutunamadýk, çözündük zerrelere, en ince tanemize ayrýldýk
Kokusu ile tutuþtuk aþk çiçeklerinin, kaçýnýlmazdý zehirlenmemiz
Ve yok olan sözlerde, dans ettik, tozlarla beraber, bir oraya bir buraya
Konuþmalar yalan oldu yüzündeki yansýmalarda
Uçmayacaðýn yerlerde bittin be menekþem
Bensiz olur muydu bunlar, olurmuþ demek
Doð sen ayrý, deðiþik bahçelerde, lezzeti ol topraðýn, kalsýn sana hasret
Ben mi?
Boþ ver beni
Ben kalbinle, günbatýmýnda olacaðým...