Kan sýzmadý henüz... Yüreðim(iz)in lal dudaklarýndan hücrelerimize... Yüzümün çizgilerine basmadan kendim de yürüyebilirim. Sen git, ben oyalarým yaralarýmý(zý)...

Su alýyor yürek kayýðý(m), kaçak var kýyýya doðru! Hadi daha hýzlý kulaç at, aþksýzlýða... Küreklerimi kýran yalancý kaptan, yüzmesini bilmiyordum ki ben! Aslým batýyor, derinlere. Geri dönüp, kurtar/ma ne olur?

Merak etme beni, sancýmasýn sol yanýn... Ben her yazýmýn satýr baþlarýnda bulacaðým seni. Gözlerim karanlýðým(-ýz)a göz kýrparken... Paslanmýþ yüreðim, dilsiz seviþmelerin edepsizliðinde gülümseyecek terkettiðin yarýnlara... Parçalanmýþlýðýn dengeleri bozulacak, sen de doðmak adýna günahý Tanrý'sýný aðlatan gecelerde arsýz adamlarýn kollarýn/da yok edeceðim ruhumu!

Azrail ismimi verecek;

-Siyah gecenin kutsal orospusu!

Azrail'e kundaklayacaðým masumiyetimi!

Sen merak etme beni...

Coðrafyandým ya senin! Ütopyalarýmý unuttum. Nehirlerimin akýntýsýna kapýldý umutlarýmýn harfleri… Gölgelerinde üþüdü çiçeklerim. Yýktýn þehirlerimin içinde ki minarelerimi. Göðe açýlmýyor artýk, sen’li düþlerimin elleri!

Hangi uyaða sýðdýrabilirim þimdi seni? Hangi kemanýn kopuk tellerinde aþkýn devrik bestesini yapabilirim?

Red edilmeye hazýr; oyuncaklarý kýrýlmýþ, kimsesiz arka sokaklarýn çocuklarýnýn günlüklerinde saklandý sen'li cümlelerim. Onlar kadar yýkýk!


Biliyor musun? Gülümsüyorum yine de, kirpiklerime raðmen...
Tabiatýn þapkasýndan yýldýzlarý çalmaya hazýrlanýyorum yine. Çocukluðumdan miras kalan saflýðýmla, vedalarýn kuyruklarýna takacaðým...

Bak, yýldýzlar getirdim sana...

Yüreðimin batýk kayýðýndan tek kiþi kurtuldu ve o ben deðilim...
Kanama baþladý...
Sýzýyor ömrüm(-üz)e...
Kanýyor...
Kanayacak daima...
Kaç, benim gibi acý(ma)sýn canýn!
Ben oyalarým yaralarýmý(zý)...

Elveda...