Bacak aranda çarmýha geriliyorum, Kanlýca veda ederken aþkým(-ýz)a...

Deniz gibiydi gözlerin, derin. Dibinde sert taþlar vardý, dokunsam incineceðim. Renksiz bir kalemdim. Sana nasýl vaad edebilirdim renkli düþler? Balon satan çocuklardan, derme çatma gülüþler alýp renk katmýþtým laf kalabalýklarýma... Sessizsin derdin ya, sensizliðin dili ne çokmuþ, alfabem dillendi hüzn(-ün)e her uzanýþýmda.

Satýr aralarým doldu, aðladý. Kanlýca'nýn kýyýlarýna düþtü yalnýzlýðýmýn gölgeleri. Kaldýramadým. Azad etmedi beni hayat! Kapýsý bakýyor, yüreðimin mezarlýðýna. Mahkumluðu sende müebbet!

Islýklar eþliðinde þarký söylerken, yüzüne doðru. Ya detone oldum ya da yarýsýný unuttum. Yarým kaldý bestesi kendinden hüzünlü aþk þarkým. Ne yana koþsam ardýmda bir çýðlýk, adýmlarým mayýnlara bastý. Parçalandý.

Þimdilerde ölümler biriktiriyorum, kilidi olmayan defterlerde. Yaralarýmý kanatýyorum. Gecenin bileklerini kesiyorum. Denizlerine akýyor oluk oluk... Boðazýmda ellerin, týrnaklarýn neþter. Þah damarý kesiyorsun, acýt/ma... Benimle sen de öleceksin biliyorsun deðil mi?

Üzerime devriliyorsun, tutunmaya çalýþtýkça paslý çivilerin avuçlarýma batýyor. Hangi aþina yüze baksam, çizgilerine takýlýp düþüyor çocukluðum. Ahþap evinin sol penceresinden attým sende ki beni! Yuvarlanýyorum. Baþýmý kaldýrýyorum herkes bana bakýyor. Vah sesleri!

-Kadýn ölmüþ!

Kanlýca aðlýyor ruhuma. Kanlýca aðlýyor gülüþlerime. Yanýldýðým yanýma!

Utanýyorum, çýrýlçýplaðým etrafýmý saran kalabalýðýn arasýnda. Üstümden çýkaralý çok zaman mý oldu acaba seni?

Örtüyor üzerimi, babam gibi sarýlýyor bana. Ruhumu kaçýrýyor, siyah yüzlü bir adam. Gülümsüyorum yerde yatan kadýna... Saçlarýný seviyorum... Ne zamandýr uyumuyordum. Kirpiklerimi kapatsam, yere düþersin diye... Kapatýyorum düþlerimi sana. Öpüyorum gözlerimden!

Ense kökümde mermin. Kasten öldürdün iþte! Sebebi asla bulunamayacak kalleþlikle!

Ad'ým yýkýlýyor, ömrüne!

Sonu gelmeyen (ç)aðrýdýr bundan sonra duyacaðýn...

O yüzden bir daha asla Gecem'e gel(me)... Kanlýca'ya gel(me)!