Her zamanki yerinde... mahalle meydanýna bakan odasýnda, demirden korkuluklarý pas tutmuþ, çerçevelerinin boyalarý dökülmüþ penceresinin önünde ahþap sandalyesinin üzerinde, üstünde gri battaniyesiyle uyuyakalmýþtý. Onu bu yorgunluk uykusundan iki þey uyandýrýrdý. Birisi evinde bulunan guguk kuþlu eski duvar saati diðeri de günde beþ vakit evinin tam karþýsýnda bulunan ahþap minareli mabetten yükselen ezan sesiydi. Saati önceki evinden getirmiþti. Ona da saat annesinden annesine de onun annesinden kalmýþ. Sanki yaþanan herþeyin þahidi gibi her zamanki maðrur ama yalnýz duvar köþesinde siyah beyaz .çerçeveli fotoðraflarýn hemen yanýbaþýnda duruyordu. Ama cami onun bu evdeki yeni komþusuydu. Ýþte yine o sesi duymuþtu þimdi. Minareden yükselen ses dalga dalga derin çizikler oluþmuþ pörsümüþ derisini aþýp Mualla hanýmýn derinliklerine iþliyordu. Yaþlý ve yorgun gözlerini güçlükle açtý. Ovuþturdu. Camiye bugün her zamankinden fazla kalabalýk giriyordu. Dikkat kesildi. Avluda yeþil örtü altýnda musalla taþýnýn üstünde duran cansýz bedeni muhafaza eden tabutu gördü. Derinlere daldý. Gözleri ufka baktýkça ufaldý. Geçmiþ ise gözünün önünde büyüdükçe büyüdü.
Gençti.daha lise döneminde gençliðinin ilk demlerinde birçok erkek peþinden giderdi. Kimisi sarýþýným derdi.kimisi ceylan gözlüm. Kimisi göðüslerine hayran kimisi boyuna posuna endamýna.. çok yüz vermezdi aslýnda.ama hoþuna da gitmiyo deðildi bu ilgi. Babasý ile annesi arasýnda genç Mualla kavga sebebiydi. Baba çok yüz veriyosun bu kýza derdi. Anne benim kýzým iþini bilir karýþma derdi. Rahat büyüdü. Zorla liseyi bitirebildi. Ötesi gelmedi. Gençliðinin baharýnda güvendiðini sandýðý gence bekaretini verdi. Erkek daha üçüncü yatýþlarýnda senden sýkýldým dedi.býraktý gitti. Halbuki yakýþýklý parasý pulu olan birisiydi. Sürekli sen benim sevgilimsin derdi…Mualla bunu hatýrlattý gence. saçlarý jöleli,kirli sakallý, aykýrý giyimi seven,entelektüel görünen ama koftiden imajlý bu gence inanmýþtý. Genç ona
- Ýyi ya iþte sevgilimsin dedim. Kadýným karým olacaksýn demedim ya. Sevgiliden öteye gidemeyiz bunu anla artýk….
Aldatýlmýþlýk….çok aðýr geldi..
Birdaha hiçbir erkeði sevmedi.
Sevemedi. Tek tesellisi iþiydi. Tekstil fabrikasýnda iyi bir iþi vardý. Oradan emekli oldu gitti. Annesi babasý çok ýsrar etti. Evlenmeyi kabul etmedi. Arkadaþlarý zorladý. Kimse Mualla nýn kalbini çözemedi…
Boþluðu inançla doldurmak için yönünü Allah a çok dönmeye çalýþtý. Hatta bi ara örtünmeyi kafasýna koydu. RABÝA filminden çok etkilenmiþti. Ama çevresinden, arkadaþlarýndan çekindi. Dalga geçmelerinden korktu. Bu dünya ona biraz uzaktý. Dýþlanacaðýndan, garipleþeceðinden korktu. Çok istedi bir el bir dost bu dönemde elimden tutsun diye ama olmadý. Hatta birgün bütün cesaretini toplayýp camiye girdiðinde giydiði eteðe ve kýsa kollu gömleðe takan cemaat bakýþlarýyla onu adeta dövmüþtü. Bir daha camiye girmeye cesaret edemedi.
Çok arkadaþý oldu. Kendisine bir o kadar yakýn görünen ama bir o kadar da uzak. Sýð konuþmalarla sahte gülücüklerle dolu bir ton arkadaþ..O yüzden kimseyle kalýcý dostluk kuramadý….
Anne baba arka arkaya vefat etti.
Tek çocuk olan Mualla eski evi sattý.sadece duvar saatini aldý. Onun ahþap kapaðýna yazmayý ilk öðrendiðinde “caným annem güçlü babam” yazmýþtý. Saati getirdi yeni evine astý. Ýçine girmeye Hiç cesaret edemediði caminin tam karþýsýnda tuttu evi. Adeta terapi gibi sürekli kendini orada camide ibadet ediyo gibi hissetti. Ama hiç namaz kýlmadý. Seccadesi vardý ama üzerinde secdeye kapanan hiç kimse olmamýþtý. Ben abdestsizim diye düþünürdü. Gusül abdestini annesinden duyduðu kadar bilirdi.
Aðza üç defa su ver. Burna üç defa su ver. Sonrada bütün vücudu iðne ucu kadar kuru yer kalmayýncaya kadar yýka
Annesine gusül ne zaman alýnýr diye soru sorardý hep. Annesi de her defasýnda kýzým evlenip kocanla iliþkiye girdiðinde yada kendini kötü hissettiðinde cevabýný verirdi. Manevi temizliðin önþartý maddi temizlik derdi annesi. Annesine daha yakýn durmadýðý için çok hayýflandý yýllar yýlý. Annesini yanlýþ anlamýþtý. Hayatý öðrenmek kýsmýný annesinden almýþ gerisini asla uygulamamýþtý. Çünkü zor geliyordu.
…her abdest alýþýnda derin evhamlara kapýlýr. Yine kuru bir yeri unuttum derdi. O yüzden Allahýn karþýsýna çýkmaktan hep korktu. Hiç ama hiç isyan etmedi..
Ýçindeki boþluðu ne yaptýysa dolduramadý. Gece kluplerinde eðlendi,spor aktiviteleri yaptý,gezdi tozdu,esrar çekti,hatta mankenlik oyunculuk bile denedi. Ama olmadý.
Hepsinden vazgeçti.
Hayata küstü. Yeni evinde içine kapandý. Tek aktivitesi bakkal kasap manav ve nadiren de olsa konfeksiyon maðazasýna gidip ihtiyaçlarýný gidermek oluyordu. Yaþamak için gerekmese onlarý da yapmayacaktý….gittikçe gençliði güzelliði, heyecan dolu yýllarý flulaþtý.. çok uzaklarda kaldýðýný hissetti..
Gong sesiyle kendine geldi. Saat tam 17. cemaat daðýlmak üzere. Tabut omuzlarda hemen az ilerideki mezarlýða götürüyo. Gözlerinden yaþlar süzülmüþtü. Yaþlý parmaklarýyla beyaz tülbentinin ucunu tutarak sildi göz yaþlarýný. Tabutun arkasýndan bakakaldý. Güçlükle aðzýndan iki kelam çýktý.
-Bir gün bende… birgün bende misafirin olacaðým….
O günü özlüyorum....