Gülü koklarken gülün seni koklamadýðýný bilmek...
Sen sessizliði dinlerken onun seni duymadýðýný bilmek...
Aynaya baktýðýnda kendinden baþkasýný görmemek...
Aðladýðýnda kendi kendini avutmak...
Kendi evinden kovulmak...
Herkesi dinlemek, kimseye anlatmamak...
"Olur böyle þeyler." diyen insanlar...
"Bugün senden birþeyler var." lafýný hergün söyleyen insanlar...
Kanayan yaraný göz yaþýnla tedavi etmek...
Dudaklarýnýn birbirine yapýþmasý...
Boðazýnýn kurumasý...
Donana kadar balkonda oturup hüzünlendiðinde yanýna saatler sonra gelen kiþinin "Umarým zatürre olursun!" demesi...
Telefonun hiç çalmamasý...
Camýn önünde aðlarken yanýndan geçenlerin birinin bile umursamamasý...
Ortalýktan kaybolduðunda kimsenin seni arayýp bulmamasý...


Gökyüzünden düþen her yalnýz yaðmur damlasý bile yerde diðerleriyle buluþuyor. Ama ben her düþüþümde damlalara ayrýlýyorum. Rüzgarda savrulup gidiyor her bir parçam...