Biliyorum ki artýk beni aramayacaksýn
Sana karþý halimde var olan suskunluðum
Her yanýma sessizliðin katlarýný örüyordu
Yüreðimi hýçkýrtan haykýrýþlara dalýyordum

Derlerdi ki zaman bazen ilaçtýr sabredilirse
Dirliðin içinde var olan nimetin kadri bilinirse
Külfetin bizzat insan için var edildiði hükmince
Nimet neylesin ki sen onu gönülden istemeyince

Ýþte bende benliðimin serseriliðinde kapýlmýþtým
Halimi cezp edenle susadýðým heyecaný yaþamýþtým
Oysaki yalnýzca sanal olarak melalleþiyorken derken
Düþüncelerimde kaybolmuþtu azmim mefkûre birden

Neden niye derken ve hatta bazen çok düþünürken
Senin kendi farkýnda olamaman iþlerinde kaybolman
Monotonluðun içinde kaybolarak bir ufuk sunmaman
Günü birlik karþýsýnda çok söylesem de uygulamaman

Mutfak yemek günlük iþ derken kaybolup girmendi
Neye ihtiyaçlý olduðumu hissetmeden gülmelerindi
Benim özlediðim deðil de lüzumsuz addettiklerimdi
Bir zamanlar gönlümü fetheden deðildi kalýntýlardý

Þimdi her ne kadar dizlerinin dibinde otursam da
Gözlerinde çok aransam bakmak zorumda kalsam da
Ýçimde ki hislerimde hiçbir umudum kalmadý inan ki
Bedenen senin olsam da ruhum uzaklardadýr hazin ki