SÜVEYDÂ 1

“Köþkümün adý hüzün, adresiyse yalnýzlýk.”

     El ayak çekilmiþ sokaklardan. Beynime hücum eden düþüncelerin oluþturduðu armoni, beni hatýralar denizine açýlmaya zorlasa da, piþmanlýklarla dolu geçmiþimden kaçmaya çalýþýyorum. Kefaretini daha önce ödediðim anýlar peþimi býrakmýyor. Bu âlemde, tereddütlerden kurtulmanýn tek yolu ölüm uykusuna dalmak mý?

     Hangi meridyene kaçmalý, hangi paralele koþmalýyým acaba? Bir sergüzeþtin eþiðinde olduðumu hissetmek bile, gönlüme ürküntü veriyor. Aþký ancak kitaplardan okumuþ beynim, kalbime karþý çaresiz kalmayý göze alamýyor. Bu menfi ruh halinin gelecekte yaþayacaðým matemin habercisi olduðu aþikar. Lirizmi arzulayan ruhum, realist düþünmemi engelliyor olabilir mi?

     Mitolojide okuduðum güzellerden biriymiþsin gibi gözüme gözükmen, acaba kaderin bana bir oyunu mu? Bunca yýldýr yalnýz yaþadýðým hüzün köþküme seni alabilir miyim? Yazdýðým þiirlerde beklediðim güzel ya sen deðilsen? Acaba, yalnýzlýk cehenneminin ateþine alýþkýn olan ben, senin bende yakacaðýn ateþin sýcaklýðýnda erimekten mi korkuyorum?

     Dün gece, yatmadan önce, “ artýk gerçek aþký terennüm etmek istiyorum” diye dua ediþimin , bir gün sonra kabul edilmesiyle mi karþý karþýyayým? Keramet dedikleri tevekkülle bu kadar mý arkadaþtýr? Ýlk görüþte aþk, inanmadýðým bir sarhoþlukken; þimdi bende oluþan bu hal yoksa bir imtihan mý? Onda , ruhumu titretecek kadar kuvvetli derecede hissettiðim esrarýn sýrrý aþk mý?

     Acaba, mübalaða mý ediyorum? Buhranlar yaþamaya alýþkýn ben, rindlere mi özeniyorum? Karanlýk gecelerimi aydýnlatacak, devasýz dertlerime merhem olacak bir kahraman mý yaratýyorum? Rasyonalizimden sýkýldým da, kendimi romantizmin kucaðýna mý atýyorum?

     Savaþtan kaçmak olmaz. Korkaklýk, cahillere ve öz güvene sahip olmayanlara ait bir özellik. Aramak ve bulmak, aþkta yok olmak, aslýna rücu etmektir. Karanlýðý maðlup edecek olan ziyânýn muzaffer edasýdýr. Meftun olan bir gönlü korkutacak tek þey hicrân denen ülkede hapsedilmektir. Öyleyse, sükûta hapsolmuþ benliðimin zincirini ancak vuslât rüzgârlarý kýrabilir; dolayýsýyla da arayýþým ancak ruh eþimi bulduðumda sona erebilir.

Ahengimi bozan ve güzelliði karþýsýnda beni titreten güzel, senden korkmuyorum.




MEHMET NURÝ PARMAKSIZ