atý, arabasý
köþkü yalýsý yoktu
yoktu yetecek kadar parasý
bir paket maltepe cýgarasýna
yoktu ya:

saklamadý gene de gözlerindeki güneþi
yoksulluðun bulutlarý arkasýna
Türk'tü-çalýþkandý-doðruydu

ve
mutluydu
sevinirdi kýrkbeþ yýllýk ömrü boyunca
hükümetlerle hiçbir iþi olmadýðýna

BABAM' dý
balýkçýydý
aðlarý dolu gelmiþ gibi gülümsüyordu
öldüðünde de
ve ben o kadar küçüktüm ki
sýðmýyordum o kapkara önlüðün içine

en çok milligüvenlik dersini sevdim
emir demiri keser derdi yüzbaþý
derdi ya
merakla incelerdim sözlerinin imasýný
incelerken geçti koskoca lise
sonra...

sonrasý merak iþte!

sevdim, aðladým, çoðaldým
kýzým ilk baba dediðinde ise
yeniden böldüm katsayýsýna ömrümü
anladým
elde kalanýn bir çocuðu anlamaya yetmediðini

ben ne zaman kýzýmýn elinden tutsam
sol yanýmda bir nehir

duru bir denize çaðlar
ve döver durur kýyýlarýmý dalgalar
döver...
döver durur.

ah! baba: ne çok aðlanacak güldüklerimiz var
ne çok susacak sözlerimiz
ne çok öðütüyor bizleri yaþam
gülecek mi dersin bir gün yüzümüz?