Gözbebeklerinden süzülen ýþýðý
Titreyen yüreðime çekmek için
Her gölgeyi,her sesi
Yollarda,sokaklarda takip eden
Gönül sürgünündüm…
Sevmekten yorulmadým
Tökezledim,düþtüm ve yýkýldým
Ama yorulmadým…
Unut dediler,unut dedim
Her unutuþ sinemde sönen
Taze mermiler gibi geri döndü bana
Vazgeçemediðimdin…
Bir bakýþ,bir gülümseme
Ve arkasýndan her defa maðlup düþen
Ürkek ve utangaç gözlerim
Kaçardý kendi gönül ülkesine…

Ve geceler…
Seninle hayal ülkelerinde
Sýnýrsýz ,riyasýz ve günahsýz
Sevda buluþmalarýnýn gerçekleþtiði
Geceler…
Gündüzleri kanayan
Geceleri gözyaþlarýna gömdüðüm
Yürek sýzýlarým…
Ve sessiz aðýtlarda haykýran
Yetim sevdanýn emzirdiði adamdým…

Sen bilmedin
Sen duymadýn
Sevdiklerinle güneþe gülerken
Geceye göz kýrparken…
Bendim sýrtýnda görünmez hayat hançerlerinin
Kanatan acýlarýný yudumlayan…
Bendim ihanetleri ömür defterinden
Alacak kaydýna düþen…
Ve sonra kendi limanýma çekildiðimde
Teselli pýnarým,biricik sýðýnaðýmdýn…
Hasret kokulu bir kelime dökülürdü
Dudaklarýmdan
O kelime Sen’din!..
Ve Sen’din þairin þiirindeki Mona Roza
Aþýðýn türküsündeki Mihriban benim için…

Yýllar geçse de,
Hayat fotoðrafýnda yüzün eskise de
Sen hep yeniydin
Sen hep topraða düþen ilk kar gibi
Taze ve temizdin benim için…

Unutamadýðým,
Vazgeçemediðim,
Terk edemediðimdin Sen…

Biliyorum,Sen hiç bilmedin…