Düþümde bir deli öldürdüm..

Dün gece; saatim önce geri kalmýþtý, bir dahaki baktýðýmda durmuþ ve televizyonu açarak, zamanýn hangi diliminde olduðumu öðrendikten sonra, kol saatimi sonuma doðru ayarladým.
Tek bir yýldýzý olan bir geceydi bu; sular kesilmiþti ve elektrikler zayýflýyordu, yaðmur sicim gibi yaðarken, gök gürültüleri uyuyan bebekleri ürkütüyordu..

Kolu kanadý kýrýk bir deliydi o!
Ýz düþümünü takip eden.. Söverken sayýklayanda üstelik, aðzý içki kokan ateþten korkan, sigarayý neresiyle içtiðine aldýrýþ etmeden hayata suni teneffüs yapan.. Baldýrlarý yarý çýplaktý, saçlarý darmadaðýnýk, neft yaðý sürülmüþ kadar aðýr bir yaþamdý artýk onunkisi.. Pek de takýyor gibi deðildi çevresinde ona bakan gözleri, üstelik, - iyi bakýn, bir daha benim gibisini göremeyeceksiniz- der gibiydi.. Beklide öyleydi, öyle oldu..

Köþeye sýkýþmýþ, sýkýntýlý bir þekilde düþen su damlacýklarýyla birlikte herkesi düþünüyordum, benimle birlikte þuan bu havayý teneffüs eden herkesi.. Kim nerde, ne yapýyor, ne düþünüyor, ne hissediyor, ne yaþýyor ya da ne yiyip – içiyordu? Hangi eylem dolaþýyordu dünyanýn canlý damarlarýnda? Kim bilir, beklide ben sýrf bu düþünceler yüzünden kendi hayatýmýn tadýný çýkartamadým.. Aklýmda sürekli; kim, ne, neden, niçin, niye ve nerde sorularý dolaþtýðý için, hayat nerde baþladý ve nerde dolduruyor saatlerini farkýna varmadým.. Öyle ya, zamanýmý ne yaparak geçiriyordum ben, bari yararlý mý, yoksa zararlý mý? Faydalý ya da faydasýz iþler mi görüyordum, hangisi ben oluyordum? Ýnsanlar hakkýmda ne düþünüyordu, ya ben günde kaç defa aynaya bakýyordum.. Ýnsan kendi yüzünü kaç defa unutur ki.. Çoðu hatýraný, anýný, anýmsadýðýn onca kötü olanlarý bile unutmak için mücadele verip de unutamazken, kendi yüzünü unutmak! Sanýrým ben zavallý ve bir o kadarda acýnasý bir hüzün bazdým. Hümanist.
Þerefime þeref kaldýrabilecek bir yakýn aradým durdum, ama onlar beni ya yeni sevgilileri ya eþleri, yada daha bencil dostlarý yüzünden terk ettiler..

-     Ben, terk edilmeye mahkûm bir bi seksüelim! (þuan kendime bi seksüel demek geldi, öyle olduðum için deðil sadece hakaret etmek için kendime).

Sýnýrlarý kendimiz oluþtururuz beynimizde, zihin gün aþýrý bize oyunlar düzenler, çoðuna da kanarýz, kývrak zekâlý olanlarýmýz baþarýlý olur ve kendilerine sözlerini dinletebilenlerdir onlar. Ne mutlu onlara! Hayat eksilirken bir yerlerde bizler taþýný topraðýný ayýklarýz, onlar ise buðdayýný kaldýrýrlar ve arpasýný ve mýsýrýný ve pamuðunu.. Hayat onlar için pamuk gibidir, bizim ise sürekli kýçýmýza batar. Onlar birilerini yönlendirir ve ne yapmalarý gerektiðini haykýrýp dururlar, ben ve benim gibiler ise göz önünde ki, sahte “Gösteri Peygamberleriyizdir.”

Hakim ben isem savcý kim? Az evvel Ýstiklal Caddesinin 3. ara ve 2. arka sokaðýnda bir cinayete tanýk oldum, cinayete sebep oldum ve cinayeti iþledim; etrafta ki, tek görgü tanýðý da benim.. Aklýmýn durulmayan kýyýlarýnda birileri beni çekiþtiriyor yine, umarsýz kalamýyorum, kulak misafiri olmaktan öteye geçip, kendimi savunayým derken, elimden çýkan kazaya engel olamýyorum. Ben artýk bir katilim ve failim meþhur!

Sürekli rüyalar görüyorum ve artýk rüyalarda yaþýyorum; karným acýkýnca hemen bir otobüse atlýyor ya da bir bankta oturup uykuya dalýyorum ve istediðim tüm güzel yemeklere sahip oluyorum, içim içime sýðmýyor artýk gördüklerim ve yaþadýklarým bana dar geliyor ve taþmak için bir eylem yapmak istiyorum ve hemen kendime bir soba kenarý ya da kývrýlýp yatabileceðim bir halý bulup, oracýkta uyuyorum ve içimde birikmiþ ne kadar gölge varsa hepsini güneþe karþý serbest býrakýyorum.. Hayat böyle sürüp gidiyor. Korkuyorum. Kâbuslarým da oluyor arada, karabasanlarýmda. Tanýmadýðým kiþilerin tecavüzüne uðradýðýmda ve artýk buna iyice alýþtým. Birileri uykumda bile beni tecavüz etmekten býkmýyor. Kahrolasý vajinam uykumda dahi ýslak.

-     Ben, bedeni ihlal edilmiþ bir pisliðim (Aslýnda pislik olmadýðýmý hepimiz biliyoruz)!

Kurum tutmuþ soba borularý gibi dar ve havasýz, kötü kokulu lanet yerlerden geçerek evime gidiyorum, her gece sabaha 10 kala ayný yol, ayný his, ayný ürperti.. Karþýma birbirini beceren iki sokak kedisinden baþka hiçbir canlý çýkmayan bu lanet yol. Ve birde beni hiç yalnýz býrakmayan düþüncelerim. Galiba gerçekler baþýmý öylesine döndürüyor ki; bazý gerçekleri bilmek yüzünden bu düþünceler beni boðuyor ve ben yaþadýðýmý unutuyorum..
Saðlýklý yaþam için nelere dikkat etmeliyiz?
Hangi yiyecekleri yemeli,
Hangi sývýlarý tüketmeli,
Hangi sporlarý yapmalý,
Hangi rejimi uygulamalý,
Hangi metotta ruhumuzu hafifletmeli,
Hangi saatte uyumalý ve uyanmalý,
Hangi, hangi, hangi?
Bunlar kimin umurunda ki, hepsinin caný cehenneme! Ýhtiyacým olan sadece unutmak, silmek, yok etmek, uyumak, sakinleþmek, nefes almak, yalnýz kalmak, vesaire, vesaire.. Hazýmsýzým. Kendime. Beynime ve düþüncelerimde, mantýðým bir delinin avuç içine saklanmýþ çaðýrýþlarýma duyarsýz kalýyor..

-     Ben, üstünde harp edilmiþ bir yýðýn toprak parçasýyým ( o kadar zayýf ki, bu gerçek)!

Bir caminin bahçesinde önce ezaný dinlesem, sonra namaz kýlanlarý izlesem ve çýkmalarýný bekledikten sonra, içeri girip tüm giriþlerini üstüme kilitleyip kendimi rehin alsam. -Yaklaþaný vururum, kendimi de vururum. Beni rahat býrakýn, bari burada bu Yaratýcýnýn evinde.- Ýstediðim tek þey huzura kavuþmak, o nerde ise, orada..

Dün gece saatimi kurduktan sonra, yataðýma uzandým ve düþümde bir deli öldürdüm. Üzgünüm, artýk dayanamýyordum.

-     Ben ruhu zincirlenmiþ ve asla çaresi olmayan bir deliyim ( kimse bir þey yapmadý, yapamazdý, elinden bir þey gelmedi)!

Aranýyorum, tüm sokaklarda afiþlerim var, havaalanlarý, demiryollarý ve otobanlar tutulmuþ, evim artýk bana göre deðil ve ne yapmam gerektiði konusunda hiçbir fikrim yok.

Unutulmuþ bir failim ben.. Nerde biteceðini önemsemeyen..

03.01.2007
Ayfer YILMAZ