"Yumuþak olma ezilirsin, sert olma kýrýlýrsýn." -Victor Hugo |
|
||||||||||
|
Sanýrým çok geçmeden yön verdim ezberimdekilere.. Þimdi; ne onlar benim, ne de ben onlara aidim.. Kiþiliðim; Günceme yansýyan bir karmaþadýr benim.. “Here With out You” ile araladým kirpiklerimi, 3 kapý var sýký sýký kapalý ve ardýnda yükselen bir ses.. Kulak zarlarýmý parçalarcasýna, ve tiz.. Soðuk ve kýsýk, azý diþimin hemen arkasýnda peydahlanan 20’likler; yani bomba etkisi yaratan yenileri; en son yediðim yemeðin ne olduðunu ben söylemeden tahmin edebileceðiniz, kalýntýlardan oluþan bir menü var üzerlerinde.. Tortulu ve kirli.. Diþ etlerimin arasýna sýkýþan hayatýmýn, tam olarak 2 metre ötesindeyim ve kulaklarým parçalanýyorlar.. “Here With out You” Kemik etkisi yaratan savunma mekanizmamýn önüne benliðimde geçemiyor üstelik.. Çok geçmeden kuþatýlmýþ bedenime savaþ açýyorum; bu dipsiz bulanýklýðýn içinde, üzerinde olduðum gibi huzursuz deðilim; bu daha beter. Karma karýþýk ve paramparça dostluklar görüyorum. Ellerime dokunuyorlar, dudaklarý, yanaklarýma deðiyor, gözleri gözlerimi kucaklýyor; ardýndan paramparça dengesiz bir ruha saplanýyorum. Terk edildim. Besbelli, yine ben olmaktan vazgeçtim.. Yine birileri dengemi bozmak için geldi ve ben buna izin verdim.. Nasýl onlarý suçlayabilirim? Hata benim. Tek suçlusu benim aldanýþlarýmýn. Ruhsal bozukluðuma verilen isim göbek adým gibi tutuluyordu akýllarda, ben inanmýyordum ama kendimi o zannediyordum. “Þizotipal kiþilik bozukluðu.” Her gece; nöbetini baþ ucumda tamamlayan bir adam belirirdi odamda.. Sabaha kadar alakalý, alakasýz þeyler anlatýr dururdu ya da ben uyuyana kadar.. Bazen rüyamda onunla seviþtiðimi görürdüm, uyandýðýmda ise terlemiþ olurdu. Hiçbir gecemde beni yalnýz býrakmadý; uyurken ve rüyalar görürken.. - Sen kimsin? - Bu çok mu önemli? - Bilmem belki de deðil.. Sadece merak. - Merak edeceðin birçok þeyi artýk biliyor olacaksýn.. Zamanla üçüncü bir gözüm daha olduðunu fark ettim, diðerleri, yani ezelden beri sahip olduklarýmla; ya pencereye bakýyordum ya da pencereden bakýyordum, ama þimdi pencereyi görmeden hayalde edebiliyorum.. Dýþsal bir dünyanýn varlýðýna inanýyorum. Ýnanýþým beni gök kubbeye sýðdýrmýyor.. Dar gelen bir þeyler var þimdilerde.. Yüreðime, hayallerime ve bedenime.. Sanki terapi görüyormuþum da, birileri bana bilmediðim bir þeyleri empoze ediyormuþ gibi.. Çizilmiþ bir kaderin ya dýþýna çýkýyorum ya da ona doðru ilerliyorum.. Omuriliðimden bir þeyler; sývýmsý bir þeyler aþaðýya doðru süzülüyormuþ gibi sanki. Gýdýklanýyorum. Týrnaklarýma yeni oje sürdüm ve kýmýldatamam. Sinirlerim gevþiyor. Hapsolduðum; týkýlýp kaldýðým savunma mekanizmamýn içinde, çýldýrýrcasýna aðlýyorum. Düþüncelerim bana dar geliyor ve ya ben onlara dar. Bilmiyorum. Tek bildiðim birinin yardýmýna ihtiyacým olduðu.. Ki, elimi tutanlarýn hepsi birer birer uzuyor hayatýmdan.. - Sizce onlarý korkutuyor olabilir miyim? – Kimin umurunda; neden benimle paylaþmýyorlar.. Düþünmediðim bir þey var ama, insanlar susarak kendilerini yalnýz býrakýyorlar.. Sanýrým sessizliði hiç sevmeyeceðim. - Iþýðý yakar mýsýnýz lütfen. Birazdan kusacaðým. Aslýnda karanlýk olup olmamasýný çok da fazla umursamýyordum ancak, güçsüzlüðüme direnmek için ýþýða ihtiyacým vardý. Hepsi bu. Kýsa kýsa ön seviþmelerden prova yapýyorduk, ama asla gerçek bir birleþme anýný yaþamamýþtýk.. Hep ayný yerde duruyordu; bana 1ir santim kala. Nerde býrakacaðýný bu kadar iyi bilmek ve hiçbir zaman sýnýrlarýný aþmamak? Nasýl oluyor da bir insan nefsine bu denli hâkim olmayý baþarýyor. Þaþýrtýcý. Kendime engel olamadýðým bir gecede yine; o anlatýyordu, ben dinliyordum ve ortam rüyalaþýyordu.. - hadi, hadisene býrakma bu defa.. - olmaz, bu imkansýz. - Ama niye? - Soru sormamayý öðrendiðin zaman, baþlamýþ olacaksýn. Baþlamak; bir þeyleri tamamlamanýn finalidir. Ýlk sahneleri unuturuz hep ve sonlar canlanýr gözlerimizde; nasýl, nerden ve niçin olduðunu umursamadan oluþumunu kutlarýz. Þimdi bir bitiþe daha hazýrlanýrken, kendime hâkimim ve nerde duracaðýmý iyi biliyorum. Sanýrým piti kareli elbisemi giyerek evden çýkacaðým; sarý ve turuncu ve araya sýkýþmýþ siyahlardan oluþan. Hayat ve her þey, hep de bu araya sýkýþanlarýn sayesinde dengededir aslýnda. Sýzlayan binlerce ölünün uðultusunda geçiyorum mezarlýklardan. Sanki hepsi canlý gibiler, canlýlýk belirtisi vermek istercesine uðulduyorlar ve her an karþýma bir zombi çýkabilir gibi.. Issýz ve köhne yollardan her zaman nefret etmiþimdir zaten. Susadým. Balmumcu otobüsüne binerken bir adamla tanýþýyorum; o, nöbetlerini baþ ucumda tamamlayan o esrarengiz adama benziyor, ayný zamanda rüyalarýmda seviþtiðim adamada.. Ama beni tanýmýyor. Dahasý yüzüme bile bakmýyor. Ben, indiði yerde iniyorum ve onu takip ediyorum, takip ettiðimi anlýyor ve; - Neden beni takip ediyorsunuz? - Sizi birine benzetimde hatta o gibisiniz ama beni tanýmayýnca.. - Sizi daha önce gördüðümü hiç sanmýyorum. - Anladým. Þey, ben Alev. - Bende, Rýza. - Memnun oldum. - Bende. Evet, beni baþka ne gibi sürprizler bekliyor bakalým? - Üzgünüm, sizi rahatsýz etmek istemezdim, ben sadece.. - (güler ve) Rica ederim, sadece size takýlýyordum, çok gergin görünüyorsunuz. Sizin için bir þey yapmamý ister misiniz? - Hayýr, benim için bir þey yapamazsýnýz. Kimsenin bir þey yapamayacaðý gibi.. - Karamsar olmayýn lütfen, herkes, elinden gelenin daha iyisini yapmaya çalýþsaydý yaþanýlasý daha güzel bir dünyaya sahip olurduk, inanýn. - Bu ev size mi ait - Evet - Çok güzel ve manzarasý da öyle.. - Beðendiðinize sevindim. - O halde. Beni birkaç günlüðüne misafir edebilir misiniz? - Peki, ama neden? - Soru sormayýn, lütfen. - Anlaþtýk, anahtar sizde kalsýn daima yedeðini bulundururum, en üstte ki çatý katýnda kalabilirsiniz, oraya kimse çýkmaz. Artýk, gidecek bir yerim var ve tüm yüklendiðim inanýþlarýmý hayata geçirebilirim. Gerçek olmaktan biraz iyi, yanlýþ olmaktan çok baþka bir þey.. Dürüstçe söyleyebilirim ki; gözümü karartarak acýlarýmý sineye çektiðim ve sarhoþ olduðum bir gecenin ertesinde, duþ almak gibi rahatlatýyor insaný. Huzur verici. Boþalma. Direndiðin tüm benliklerinin karþýsýnda çýrýlçýplaksýn ve ayaklarýný acýtan çakýl taþlarýna aldýrýþ etmeden yürüyorsun; koþar adýmlarla, durmaksýzýn, arkana bakmadan.. Bugüne dek, kullanýldýðýný hissettiren, aracý olarak seni gösteren, maþa niyetine tutan ya da bir nevi istetme; þu an tüm bu pislik duygulardan arýnýyorum. Kendimi gökyüzünden atýyorum aþaðý.. Melekler yaný baþýmda kanat çýrparken ve þeytanlar ve cinler, izlerken düþüþümü.. Nihayet beni seven biri, çakýlacaðým yere bir tramplen býrakmýþ. Kahretsin yine ölmüyorum, beni seven dostlarým; hepsi yalan olanlar, size kavuþmanýn heyecaný þimdiden sardý parmak uçlarýmý. Gece doluyor gözlerimde, süzülüyor, aralýksýz coþkusu boðuyor kulaklarýmý.. Nefessizim. “Here With out You”; 3 kapýnýn arkasýndan, sým sýký kapalý ve simsiyah, gecenin tozunu kaldýrýrcasýna duvarlarý inleten sesi ile.. Çýnlýyor kulaklarým ve kulak zarlarým patlamak üzere.. Yine beynimin içinde ki tümöre yenildiðimi hissettim. Her þeyi çok bilen tarafým, kendi kurgusunda can çekiþiyor, sonunu getiremediði bir hikâye daha, yarým kalýyor ve karmaþýk güncelerinin içinde gerçekle hayali birbirine karýþtýrýrken; "Þizotipal kiþilik bozukluðu" diyorlar.. Uyuyorum, uyuyamýyorum, uykum kaçýyor, uyanýyorum; baþýmda bir adam, korkuyorum, nutkum tutuluyor, ifadesizleþiyorum; bana – korkma, uzan, gözlerini kapat ve uyumaya çalýþ -dedikten sonra, anlatmaya baþlýyor.. Þaþkýnlýktan çýldýracak gibi oluyorum ve dediklerini aynen yapýyorum, elimden baþka bir þey gelmiyor.. Asalak bir dünyada yaþýyorum; biliyorum, keþfedilmemiþ gerçekler var ve bir gün hepsi gün yüzüne çýkacak.. Sanki üçüncü bir gözüm var, diðerleri gibi yani eskileri gibi deðil, o kimsenin bakmadýðý taraftan bakýyor ve görülmemiþ gerçeklerle pençeleþiyor gibi.. Anlatabiliyor muyum bilmiyorum ama, son günlerde kendimde farklýlýklar hissediyorum. Bazen kendimi tanýmakta zorluk çektiðimde oluyor, aldýrýþ etmiyor gibi gözüksem de, aslýnda öyle deðil, gidecek bir yerim olsa diyorum; o zaman daha güzel olurdu.. Bir daha ki, karþýlaþmamýzda adýmý söylemeden önce sor.. Lirik bir siluet gibisin hafýzamda, saklansan da açýða çýksan da seni kimseye benzetemiyorum.. Benimle daha fazla oynamamalýsýn. Gücüm yok, ýþýk yok, karanlýk ve tüm yüzler yabancý. Param parçayým. Sahip olduðum her þeyi kaybettim ya da kaybetmek üzereyim.. Varlýðýmý sürdürdüðüm bu bedenin içinde sýkýþmýþ bir köle gibi hissediyorum. Biri elini uzatsýn; kurtarýn beni! 08.01.2007 Ayfer YILMAZ
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Fýstýk, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |