Annem;
Bu bayramda bensiz geçti.
Asýlý kaldý kapýlardan,
Fýndýklý çikolatam.

Hani......,
Ayrýlýk olmayacaktý tasan?
Keþke yeminlerin,
Baðlý kalsa bilmesem.
Ve sen özlemesen….
Yaþamamýþ olsam seni;
Hamurdan ak ellerin,
Aklýma gelmese.

Ela gözlerin yollarýmda,
Boncuk boncuk kopmasa.
Ýçimde çaresizlikler,
Ýsyan edemesem.

Bekleme gelemem!
Bir bayram daha geçerken,

Hani...
Elinde ilk diktiðin,
Çaputtan yamalý bebeðim,
Masada beklettiðin,
Hamsiliydi hiç unutmam,
Ýçli köfte yemeðim.
Yüklüðe sakladýðýn,
Gizli kesende hissem,
Büyüdüm de yerini hala bilmem.

Diktiðim turuncun,
Kopardýðýn çiçekleri,
Gelir gözlerimin önüne.
Doldurdun kolonya þiþesine,
Karyolamýn baþ ucunda,
Dayanamaz uyanýrdým kokusuna.
Sevdiðim uykulardan,
Çalardýn beni kandýrýþçýlýnla.
Hala var avuçlarýmda,
Saklýyorum aðlamalarýma.

Hani...,
Gondol da sayardým,
Fasulyeden þekerlerimi,
At artýk hepsini denize,
Kolonyamý þekerlerimi çocuklara ver .

Unut gelmemi!
Bayramlýk seçme.
Belki nasip olur giymelerim,

Gözlerimde yaþanmamýþlarým,
Yaný baþýmda cellatlarým,
Uzun fermaným,
Derin yaralarým,
Dipsizlikler korkutmuyor.
Islýk çalýyorum gençliðime…

Seni düþlüyorum anne!
Okþuyor nasýrlý ellerin.
Yel deðer gibi,
Biliyorum vakit tamam,
Ve ben üþümüyorum…

Ýlk defa annem, can benim!
Kimseler alamaz.
Nefesinde can olur gelirim.

Duyarým kokusunu,
Mavilerden kolonyanýn,
Denizler fýsýldaþýr,
Þeker çocuklarýný anlatýrlar.
Yakarým keyifle,
Bana aldýðýn son Samsunu.
Duman olur pencerenden,
Tutarken demirleri …


Sana kaybetmiþliðimle hiç,
Kazandýklarýmla dik,
Gelirim özgürce!
Öperim usulca þimdi ellerini,
Ben geldim,
Bayramýn kutlu olsun anne!

Feriha Ceylan